Zeszyt życie, lajajaj

o 4 rano
wracam
z kawą w ręku
cisza parzy w dłonie

Na spód buta nikt nie patrzy. Nikt nie dostrzega zdeptanych.

nikt nie zagląda na ostatnie strony...

Szukam i nie znajduję, próbuję i nie potrafię. Jaki jest cel mego istnienia? Jaką rolę mam odegrać w tym tatrze, którym jest świat? Jak żyć, by przeżyć dobrze i godnie?
Szukam odpowiedzi lecz nie znajduję, wydaje mi się, że znalazłem by po chwili znów przekonać się, że wróciłem do punktu wyjścia. Jestem zagubiony w swym zagubieniu, samotny w swym cierpieniu.

Ludziom zawsze się zdaje, że wiedzą całą prawdę. Co do mnie, gwiżdżę na to, ale nieraz już mnie nudzi, kiedy powtarzają mi wszyscy w kółko, żebym pamiętał o swoim wieku. Czasem przecież postępuję, jakbym był znacznie starszy, niż jestem - słowo daję! - ale tego ludzie nigdy nie zauważają.

Nerwy na wodzy
Ileż siły wewnętrznej
Mobilizacja

Krystyna A.Sz. 24.08.2017r.

Jak ''mus'' to tylko jabłkowy.
Może tą drogą, przez żołądek do serca...

Krystyna A.Sz. 17.02.2017r.