Zeszyt Życie, Paula25

Obiecałam sobie, że już do ciebie nie napiszę. Że to nie ma sensu. Że nawet cisza musi mieć swój koniec. Że te nieustające pytania pogłębiają tylko mój smutek. Bo to smutne, wiesz? Tak tęsknić. Samotnie pić herbatę. Przyglądać się wciąż pustej filiżance. W oczach - nie ma już nic. Nie będzie nic więcej. Poza nami świat przestał istnieć.
I może trudno jest to zrozumieć. Ale ja chciałabym, żeby znalazła się choć jedna osoba, którą zastanawiałoby, dlaczego ciągle milczę? Dlaczego mnie nie ma? Dlaczego noszę się w żałobie? Dlaczego oczy mam dziwnie szare... Przecież jeszcze tamtego lata kwitnęły zielenią.
Pamiętam o tobie, bo wiem, że ty byś o mnie nie zapomniał.
I właśnie dlatego napiszę jeszcze do ciebie, napiszę.

Kochałam cię bardzo takiego jakim byłeś,
Kochałam cię bardzo i co noc mi się śniłeś,
I kocham cię dalej , przestać nie mogę,
Bo ciągle myślami jestem o Tobie.

Pewne słowa mogą być wypowiedziane tylko w pewnych chwilach.
Potem jest już na nie na zawsze za późno.

Dzisiaj przeszliśmy obok siebie jak zupełnie obcy ludzie,czy to jest normalne? Wiesz jak Cię zobaczyłam tam w dali,nie wiedziałam co mam robić,czy się przywitać czy może po prostu się odwrócić i oczywiście wybrałam tą drugą opcję,bo łatwiejsza w wykonaniu...Ale potem żałowałam,że się tak głupio zachowałam,ale już było za późno...

Możesz być niekochany , możesz zapomnieć co to znaczy ludzki dotyk i czyjaś obecność ,ale dopóki walczyć o swoje marzenia to znaczy że jesteś niebywale silny.

I znowu będziemy na próżno czekali na cud, marnowali czas, zużywali serca i rozstaniemy się.

Są dwa rodzaje ludzi samotnych z wyboru - zbyt dumni by dzielić swoje życie i nie wierzący, że mogą być kimś ważnym i wartościowym. Na ogół każdy samotnik balansuje między tymi skrajnościami.