Zeszyt Sens tkwi w głębi., maguśka

Nazbyt często, przekleństwem dobrych ludzi,
staje się to że mierzą innych własną miarą.

Nie płaczcie nade mną, płaczcie nad swoim życiem. Żyjcie na pełnej petardzie. Nie racjonalizujcie swojej samotności, nie wywyższajcie jej jako lepszy stan, jeśli żyjecie samotnie, to dlatego, że nie żyjecie z kimś, ale przecież wszyscy do tego dążymy. Do tego, by kochać, by być kochanym, by ufać i zawierzyć drugiemu człowiekowi. By mieć przy kim umierać. Jeśli masz kogoś takiego, pomyśl dziś o tym z ogromną wdzięcznością. A jeśli jesteś sam/sama to nic. Ale nie mów, że tak być powinno.

Przyjdź
Nie mów nic
Po prostu przyjdź
Stań w końcu u mych drzwi
Nic, nie mów nic, tylko przyjdź
Zapukaj do tych, głuchych, moich drzwi
A gdy otworze, nadal milcz. zabroń mi zamykać drzwi,
Przytul! nie mów nic a wszystko bardzo szybko wybaczę Ci

Znów przemarzłam. Nie czuję warg, od mrozu aż puchną powieki. Kubek gorącej herbaty tutaj nie pomoże.
Nie mogę znieść już tej zimy... Zimy zamieszkałej w Twoim spojrzeniu.

Nie otworzę ci jutro drzwi gdy zapukasz. Nie odbiorę twoich telefonów, nie odpowiem na smsy. Nie uspokoję cię, gdy, kiedy w końcu sam otworzysz sobie drzwi, przeszukasz mieszkanie i mnie w nim nie będzie. Nie stanę nagle w progu mojego pokoju gdzie usiądziesz z głową w dłoniach. Nie wyjmę ci z ręki wtedy mojego telefonu, który znajdziesz na łóżku. Nie zasunę szuflad i nie pozamykam szafek, które pootwierałeś upewniając się, że nie ma w nich już moich rzeczy. Nie obejmę cię aby wchłonąć w siebie ból jaki poczujesz. Będziesz siedział tam, aż przestaniesz rozpaczać i zawrzesz gniewem. Może ta złość pomoże ci zapomnieć. Taką mam nadzieję, bo już nigdy mnie nie spotkasz. Przypilnowałam, żebyś nie miał gdzie szukać. Ponieważ gdybyś znalazł to już nigdy nie dałabym rady cię opuścić. Bez oddechu skoczyłabym w zbyt głęboką wodę, ze zbyt wielką siłą.

Naprawdę myślałam, że mam to za sobą.. Ale cholernie trudno jest wymazać dwa lata życia. Naiwnie uwierzyłam, że mi się to udało, ale zepchniecie Cię w najgłębsze zakamarki świadomości nie sprawiły, że przestałeś istnieć. Jedna rozmowa wystarczyła żeby wszystko wróciło ze zdwojoną siłą... Chciałabym pamiętać tylko dobre momenty. Przez chwile pozwolić sobie uwierzyć, że w końcu się uda. Ale ten cichutki głos rozsądku, który tak często ignorowałam, podsuwa mi tamte obrazy.. To jak czułam się, gdy mnie po raz kolejny zawodziłeś. Nie chcę tego przeżywać jeszcze raz. Nie umiem. Czy nie możesz po prostu zniknąć z mojego życia? Kiedyś chyba przestałabym tęsknić. Rany nie zabliźnią się, jeśli nadal będę Cie codziennie widywać. Wiem, że nie możesz dać mi "i żyli długo i szczęśliwie". Już dawno przestałam się łudzić. Przestałam, prawda?

... i postanowiła już nigdy nie stracić nic w swoim życiu przez własną głupotę...
... i znowu nie wyszło...

Jedyne co zyskała to nauka, której już nigdy nie zapomni, a może tak właściwie to więcej warte niż wszystko inne? Tak właściwie jedynym bogactwem człowieka jest jego mądrość i doświadczenie, to jedyne czego nikt nigdy mu nie odbierze...
Jestem pewna zyskała więcej niż straciła tylko ona jeszcze o tym nie wie...

"Nie chce przyzwyczajać ludzi do siebie" - powiedział nie wiedząc, że ja już dawno się do Niego przyzwyczaiłam..

Tkając nasze marzenia,
cerujemy otaczającą nas rzeczywistość ...

ற∂ℓgosi∂ ...

Czasami ciężko stwierdzić czy kogoś się kocha, jeśli miłość ta jest ukryta pod ciężarem łez i cierpienia.