Poeta to Atlantyk i lew w jednym. Gdy ten pierwszy nas pochłania, drugi nas pożera. Jeśli ujdziemy kłom, nie ujdziemy falom. Człowiek, który potrafi druzgotać iluzje, jest zarazem bestią i powodzią.

[...] nieme stworzenia, jak dobrze wiadomo, są znacznie lepszymi sędziami tożsamości i charakteru niźli my sami.

Czuł, że zbliża się do życia; bo słońce grzało goręcej, dźwięki były wyraźniejsze, za chwilę miało wydarzyć się coś zadziwiającego.
Wystarczy otworzyć oczy, ale miał na oczach ciężar; strach.

- Co to jest sprawiedliwość? To samo dla wszystkich? Bóg daje wszystkim jednakowo: życie, a potem śmierć. Reszta zależy od ludzi i okoliczności.

Patriotyzm nie polega tylko na tym, by bezrefleksyjnie kochać swój kraj. Prawdziwy patriota stara się też naprawić to, co w tym kraju jest złe. Nie bierze go po prostu takim, jakim jest. Chce, by stał się lepszy, mógł się rozwijać.

[...] człowiek szybko staje się samotny, kiedy chce do szukania odpowiedzi używać własnego mózgu.

Czasami prawdziwa miłość ujawnia się dopiero wtedy, gdy nie wszystko do końca się rozumie.

Każdą miłość trzeba unieść ku śmierci, żeby wreszcie była nieśmiertelna.

Udręka wyboru, wiecie co – to jest? Kiedy dusi samo podejmowanie decyzji, a nie wybór, którego się dokonuje. Kiedy wiesz, że bez względu na to, co wybierzesz, i tak nie będziesz mógł spać w nocy, zadręczając się pytaniem, czy wybrałeś właściwie.

(...) sto razy chciałam się zabić, ale kochałam jeszcze życie. Ta śmieszna słabostka jest może czymś najbardziej opłakanym w naszej naturze; czyż może być coś głupszego, niż dźwigać ciężar, który co chwila chciałoby się zrzucić, mieć wstręt do swojego jestestwa i upierać się przy nim; pieścić węża, który nas pożera, póki nie przeżre się aż do serca?

- Uważaj, o co się modlisz - odparł Callahan - Ponieważ twoje życzenie może się spełnić.

Tylko człowiek potrafi wznieść się ponad prawa przyrody, może oderwać się od konkretności życia, może wybrać nawet własną śmierć.

Wiedział teraz - i trudna to była wiedza - że jego zadanie nie polegało na tym, aby przekreślić to, co uczynił, lecz na tym, aby skończył, co zaczął.