Zeszyt zeszyt , mała dorrit

Oj musieliby. Ale jak się słucha ojca dyrektora i jeszcze kilku innych księży to naprawdę jestem ciekawa czy ktoś by im takie listy uwierzytelniające wystawił.

Zgadzam się , dlatego od zawsze darzę dużym szacunkiem ludzi asertywnych,
chociaż bywają również takie sytuacje życiowe kiedy to właśnie milczenie jest jedyną formą przekazu , z wyboru , czyniącą najmniejszą krzywdę, nie podszywanie się pod kogoś innego , ale właśnie umiejętność milczenia bywa w danej sytuacji jedynym rozsądnym rozwiązaniem ,nie przeczę że niezwykle trudnym , wymagającym od pomysłodawcy, olbrzymich umiejętności intelektualnych o podłożu twórczym , chociażby .

Niesamowity wiersz. Moim zdaniem o wierze w miłość i utracie poczucia czasu, zagubieniu się w rzeczywistości życia codziennego. Niesamowity i tak niezrozumiały przez komentujących tutaj !

Umrę Ci kiedyś.
Oczy mi zamkniesz.
I wtedy - Swoje smutne, zdziwione....
Bardzo otworzysz.

Czasem trudno zaakceptować wady, i nie tak łatwo kochać człowieka takim jaki jest. Poza tym nasze wyobrażenia są udoskonalone. Bardzo rzadko, może nawet nigdy; przechodzą w realizm.

Poświęcam życie w odkrywaniu prawdy, szczerze to mnie rani, jak wiele osób przyznaje się do kłamstwa..

Panie Wilhelmie. Moje myśli są zawsze takie, o jakie mi chodzi:)
Z każdym tekstem jaki napisałam w tym serwisie zgadzam się w stu procentach!
Mimo częstej krytyki z Pana strony.
Nie mniej dziękuję za opinię. Pozdrawiam.

Zacznę od tego, że jeśli ktoś mi już tak per Pani, to i pisząc do mnie słowo "twoim", z dużej litery być powinno.
To takie tam moje "przyczepię sie o coś"
:)

A co do Pańskiego komentarza..
Płaczemy, bo ludźmi jesteśmy. Chociaż..zwierzęta też potrafią ronić łzy. Ja swoich nigdy się nie wstydziłam. Płaczę z żalu,smutku, bólu, z radości i w zdenerwowaniu czasem też.

A ja za dużo pokładam nadzieji w ludziach i za dużo im daję. Jak już nie jestem potrzebny to jestem jak ten miś... cóż... czasem tak bywa.