Zeszyt zatrzymujące, Secret Reflection_35

Otchłanią uczuć wyznacza życia bieg,
pośród resztek wspomnień spopielałych,
przesypuje fragmenty strzaskanej duszy,
w ciernistej koronie marzeń zapomnianych.

Zamyka pod powiekami cienie przeszłości,
ramiona jego pełne nieczułej samotności,
w sercu zostały odłamki ich łez szklanych,
w klepsydrze minionych dni przesypywanych.

Po omacku błądzi niczym ślepiec,
krocząc labiryntami przeszłości,
dziś te ścieżki tak zimne i mroczne,
pozbawione na zawsze jej serca bliskości.

To dla obojga już koniec drogi ....
Milczącemu przewoźnikowi Charonowi
wręczył ostatnią złotą monetę,
dając sercu oczyszczające ukojenie,
odpłynął w martwą Hadesu stronę.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
22.05.2022

Może i w moich oczach widać
niegasnący szept smutków,
pod przymkniętymi powiekami
zarysowują się wciąż
bolesne kształty chmur z przeszłości,
a duszę i serce
okrywam płaszczem bolesnych ran.
To jednak tylko pozory...
By pod maską ulepioną z bólów lat minionych
chronić wszystko to co mi najdroższe,
w bezpiecznej przystani swojego serca
skryć Cię na zawsze przed niezrozumieniem
i nieżyczliwością tego świata
...bo po cóż mi wszystkie jego barwy?
Skoro mogłoby w nim zabraknąć najpiękniejszej
...Twojej.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
10.10.2021
Myśli przeszłością pisane ...

Zbyt krucha, zgasła niczym gwiazda,
w jego kochających ramionach umarła...
uczucia umilkły pod przymkniętymi powiekami,
ich cisza na wieczność jego serce rozdarła.

W mrocznych zakamarkach wciąż zmysłami brodzi,
samotną duszę pali popiół marzeń straconych,
wędruje ubrany w płaszcz niechcianych wspomnień,
brak już JEJ odbicia w źrenicach przygaszonych.

Niemilknące echa z przeszłości,
obnażają duszę pełną ran bolesnych,
gaszą ciepło dotyków na jego ciele,
zatracają zmysły pośród dni samotnych.

Rozmyła się na zawsze tęcza jej ramion,
dająca kiedyś zmysłom kojące wytchnienie,
zamknął całe niebo w jej ostatnim spojrzeniu,
pozbawiony szeptów przynoszących ukojenie.

...ucieka wciąż od wspomnień niosących katusze,
w mroczne uczucia ubierając swoje serce i dusze.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
15.10.2021

Zbyt wrażliwa by żyć...odeszła...
samotność tak niespodziewanie nadeszła.

Samotny i zagubiony w obcym już świecie,
kolejnymi upadkami znaczy ścieżki żywota,
uparcie,niechciana wkrada się samotność,
serce zatrute,ponad jego siły to strata.

Gubiąc w sercu odcienie tamtej miłości,
z głową spuszczoną w nieznane dryfuje,
krzyk skargi niczym grom obija się o niebiosa,
już palących łez przeszłości nie czuje.

Upadając, błaga o choć jeden kojący dotyk,
usuwający jak kiedyś z duszy boleści cienie,
czując tylko pustkę ramion,przekracza granice bólu,
obłęd bezsilności maluje mu spojrzenie.

poddał się...
Serce i klucz do szczęścia...sił resztkami,
wyrzucił na zawsze do nieczułej czarnej otchłani.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
04.09.2021

Zbyt wrażliwa,by żyć...odeszła.
W uszach wciąż słyszy jej ostatni szept.

Pozostał sam,sączy gorycz wszechświata,
pogrzebał głęboko nadzieję wraz z marzeniami,
garść smutków zgasił na zawsze źrenice,
przedziera się przez życie sił resztkami.

Powracająca przeszłość raniąc cierniami,
skrzydła niepostrzeżenie nad nim rozpościera,
otula zmysły bolesnym uczuciem bliskości,
zatraca nieubłaganie duszę,zmysły odbiera.

Płynący nurt rzeki niechcianych zdarzeń,
bolesnymi łzami drąży twarz kolejnymi zmarszczkami,
mroczna pustka jego domem,w zapomnieniu umiera,
raniony uczuć niezapomnianych odłamkami.

Ponoć w szumie płaczących wierzb,
do dziś słychać ich serc gasnący szept.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
28.08.2021

W bliskości dusz, karmimy uśpione doznania,
pośród bicia serc szepczemy czułe wyznania,
żarem uczuć rozdzieramy niebios namiętności,
finezyjnie wypełniając chwile magią czułości.

W niespotykanym tańcu miłości szybujemy,
zwiedzając wstydliwe zakamarki, palców opuszkami,
pieścimy delikatnie muśnięciami skrzydeł motyla,
uczucie samotności, kradnąc bliskości ramionami.

Horyzont pragnień niecierpliwie osiągamy,
usta malując szkarłatem, pocałunków subtelnością,
na pięciolinii dotyków piszemy siebie od nowa,
przesiąkając do głębi akordów namiętnością.

W sercach schowani, muzyką ciał spełniamy marzenia,
iskrzącymi źrenicami rozpalamy wulkany pragnienia,
ubrani tylko w blask onieśmielonego księżyca być chcemy,
ognistym deszczem gwiazd na krańcu w sobie spłoniemy.

Dedykacja sercem RღR
aut.~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
04.07.2021

W odbiciu jego oczu zniknęła bezpowrotnie...
ODESZŁA, najczulszy szept już jej nie wskrzesi,
bolesnymi wspomnieniami usłaną ma przeszłość,
powracał do nich, zawsze raniąc serce do krwi.

Cierpienie łzami rzeźbi mu nowe blizny,
dusza jęczy raniona kolejnymi cierniami,
ogień mrocznych myśli parzy jego skronie,
popiół z uczuć przesypuje między palcami.

Okryty szczelnie boleści płaszczem,
kolejnymi upadkami znaczy swoje życie,
bez wzajemności pokochał samotność,
choć rozrywała jego zmęczoną duszę.

Piękno wewnętrzne i ciepło serca
skrył pod chłodem pustego spojrzenia,
zamknął na zawsze uczucia i dobroć
bojąc się kolejnego bólu osamotnienia.

Skrzydła nadziei odpiął,
upadając wyszeptać tylko zdołał...
Obiecaj, że odnajdziesz mnie na tej drodze,
gdzie cierpienia moje nie miały końca,
otulisz świetlistymi ramionami na zawsze,
nad oceanem marzeń, ciepłym zachodem słońca.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
19.06.2021