Zeszyt Zaskaujące, Sharoon

Wzlatam między gwiazdy, chłonąc ciszę galaktyk - muzykę wtopioną w horyzont zdarzeń...

Już nie potrafię umierać samotnie.

braknie mi słów.

Smród. Tłum ludzi. Plac. Werble. Na środku klęczy człowiek. Obok niego stoi kat. Nie wygląda typowo. Długa czarna suknia. Obcisły skórzany gorset. Krótkie, ciemne włosy podkreślające białą jak płatek śniegu skórę. Czarna korona. I oczy… Oczy tak bardzo niepasujące do ciężkiego miecza, który trzyma w dłoni. Błękitne i smutne. Jej wąskie usta szybko poruszają się, gdy rozmawia ze skazanym. Nikt nie jest w stanie tego usłyszeć. Nikt nie powinien. Po policzku spływa łza. Unosi miecz nad głowę. Wykonuje się to, po co wszyscy się tutaj zebrali. Obojętnie zerka w stronę loży. Tylko jeden człowiek wie, co tak naprawdę wyraża to spojrzenie.

- Nie rozumiesz, że ja już nie mogę?! Nie chcę dłużej tego robić… Głos łamie się i więźnie w [...]

Pragniesz złapać ostatni oddech pozbawiony jakiegokolwiek lęku,
lecz czasami to za mało by zatrzymać serce pełne znużenia...