spiętrzona
zatrzymała się we mnie
muzyka niosąca twoje słowa

pozostawiając piarg
trudny do przejścia

kołaczą
pod językiem
czerwono-błękitne okruchy serca

Malinowa wyspa cudów
W pajęczynie miasta
Nie umiera z nudów.
Twoim ciepłem wzrasta.

Wieczory ciszą się snują,
Noce nad nami okruchów gwiazdami
Słyszą, jak dłonie splotami
Milczenie całują.

Słowa całe w ustach
Iskrzą uśmiechem
I echem
Gaszą rozbite lustra.

Przy Tobie jestem,
A Twoje imię
Zasypia przy mnie
Z każdym gestem.

w przełęczy ugrzęzły wiodące ku nam drogi
wzeszedł księżyc jak skulona starość

oplata filary zmęczonego mostu
niczym bandaż
zimne światło
unosi mnie
twój oddech

i jeszcze tylko nicość
czysta karta [...]

jedna z tych gier to ja i ty
mercredi love

MarcEdit
w DNA selektywny zapis muzyki okien
tajemnice nieodwikłanych dróg
na taśmie
w papierowej szpuli
- jak śniąca o sobie pustka

spadamy
owinięci dookoła słowa
ciszej i ciszej
w zegarku
przy stoliku mijają noce
i dni - z wyjątkiem środy

czasem trzeba widzieć
czarne
by odróżnić
białe od czarnego

zapadam w niemoc
siedlisko
w mojej głowie
czarne jest czarnym

nie wierzę [...]

we wrześniu dusza ma na imię
melancholia
wracają wspomnienia
a oczy utopione są w morzu łez

proszę dotknij mojego serca
i powiedz czy dla ciebie też jest takie zimne i ciężkie

bo słów mi zabrakło by opisać ten ból

a najbardziej boli mnie to miejsce
w którym kończą się
Twoje uśmiechy, szepty i słowa
a zaczyna moja samotność
pusta dłoń
żałoba

Ławka. Na ławce
kończę. Na ławce
śpię.
Nade mną
drzewa cień
Pode mną
drzewa pień
Pnę się po
wyobraźni mej
Wypuszczam
rącze pnącza
Oplatam drzewo
bluszczem.
Nie, nie.
Już nie truję.
Byleby tylko
słońca trochę złapać.
Za promień.
Za jeden uśmiech.

Trzymam sznurek czasu
cofa się co krok
za mną nie ma nikogo
jest tylko wzrok
rzucony w kąt
ciasne grymasy chwieją się na swoich nogach
odchodzą wolnym krokiem
zduszone wspomnienia
gotują się mimochodem
i zielone trawy
szepczą tylko rano
kroplą
której nie ma dzisiaj wcale.

niemiłosierne słońce
spala nadzieję
zamieniając dni w dolinę śmierci

zbyt wcześnie
by nagość drzew mógł przykryć deszcz
codzienności

światło twoich oczu

ujściem zapomnianego zauroczenia
gdzie wszelkie oczekiwanie jutra
kończy się w przeszłości