Zeszyt xxx, ElisabethTommo

Nie pamiętam, abym tak zatrzymała się nad czyimś odejściem, jak Anny Przybylskiej, dlatego jej pamięci napisałam wiersz. Aniu nie zapomnimy Cię nigdy...

PAMIĘCI ANI PRZYBYLSKIEJ

Wyjątkowa , ciepła, poukładana
Wesoła, spełniona, Kochana
jakże inna od wszystkich znanych i nieznanych kobiet
brak słów, brak tchu, w gardle gula jest,
miałaś coś nieuchwytnego w sobie...
i choć nie znałam Cię Aniu osobiście
w sercu poczułam pustkę - oczywiście
po takiej wspaniałej osobie jaką byłaś
nie można inaczej - bo gdy żyłaś
Byłaś wzorem dla wielu, wielu ludzi
teraz smutek swym odejściem budzisz....
Lecz Aniu dla Nas fanów, i na pewno bliskich
- nie zapanujesz nad łzami nas wszystkich -
na zawsze będziesz żyła na tej ziemi
bo człowiek żyje póki jest [...]

Uchylił anioł nieba
uzależnionym
wlał w smutne serca
wiarę, nadzieję i miłość
ukazał piękno
o jakim nigdy nawet nie śnili
tęczą wyznaczył most
do życia...
lecz oni zamiast pójść i kochać
zostali
by jeszcze raz spróbować i przegrać
w swojej bezsilności...

Na skrawku papieru
repertuar myśli,
rytmem równym spisany,
wierszem uczyniły…
Nie pierwszym,
nie ostatnim.
Tak historię
naszą,
zatrzymam.
W kawiarence,
z nim na ścianie
wśród pozostałych,
pory roku miną.
Tudzież, gościom
niech opowiada,
o miłości…
Tymczasem,
nam lata przeminą.
Nie ukrywam,
na wypadek tam
zachowam.
Los tak różne
płata figle.
Chcąc demencję
zatruć starczą,
przeczytam,
a ponownie
Twoje ujrzę oczy…

Cichy szept myśli wkrada się w dłonie,
płonie…
Żar słów tworzy ogień.
Szczyptę trwa ciepła omen,
zbyt mały płomień..

Nadal się śmiali. Wśród ukradkowych spojrzeń, rzucanych pomiędzy słowami, ciałami innych ludzi. Otoczeni, ściśnięci między rówieśnikami, którzy śmiali się razem z nimi. A nadal byli przecież tylko dla siebie.
Pobudzeni, rozjuszeni, a przy tym trochę nieśmiali. W innej scenerii. W innym towarzystwie. Tak naprawdę sami nie wiedzieli, jak wszystko się potoczy. Ich codzienny rytm nagle zmienił bieg. A przecież nie widywali się tylko w samochodzie. Na tym się kończyło, a to było inne. Obojgu się to podobało. To było coś nowego.
Pomiędzy nieprzewidywalną rutynę udało im się wpleść coś zupełnie nowego.
Ona zaczęła żyć. Tak prosto i zwyczajnie w końcu zaczęła korzystać z tego co ma. A miała dużo. Była sprawna fizycznie. Zdrowa. Nie była brzydka, przykuwała uwagę. Nie chwilową, [...]

Otwieram oczy szeroko
Rozpościera się sufit
Biały blask oślepia
Odwrót na lewo
Widać pusty pokój
Z równie białymi ścianami
Witam dzień i rysuję
Czarną kreskę na czystych
Murach i powiekach
Brakuje jeszcze czegoś
Odświeżającego jakby
Czerwona szminka
Przykleja się do ust
Uśmiech wita noc.

Noc otula Cię tak lekko,
Zapomniała już jak wygląda Twój uśmiech.
Łzy ogniste spływają Jej po policzku.
Nawet nie wiesz jakie to trudne.

Poranek spogląda Ci w oczy.
Cieszy się każdym Twym oddechem.
Chce Cie kochać, kocha, nic nie chce.
Nawet nie wiesz jakie to trudne.

Wiatr rozwiewa Twe włosy,
Ucieka tak szybko jak pocałunek.
Na miliardy kawałków rozbija się chwila.
Nawet nie wiesz jakie to trudne.

Woda oczyszcza Twą duszę,
Czeka aż zaśniesz spokojnie.
Myśli toną w Jej głębinach.
Nawet nie wiesz jakie to trudne.

Jako powietrze dajesz mi życie!
Nie dajesz mi umrzeć w niedoli.
Dlaczego tak mało mamy z tej chwili?
Nawet nie wiem jakie to złudne.

Czy jestem nocą, porankiem, wiatrem.
Czy zwykła wodą co szemrze w strumyku.
Chciałbym abyś była szczęśliwa.
Chociaż wiem,że przy mnie nie będziesz.

Codziennie prześladuje w tym pokoju.
Czuję zapach Twój tak słodki
Dla mnie kiedyś, teraz gorzki.
Ze łzami w oczach siedzę w rozdarciu.
Wtedy myślałem, że coś więcej dla Ciebie znaczę,
Teraz wiem, że się myliłem.
Dziś już się nie odzywasz a ja ginie,
Nie jestem tym kim byłem.
Serce, które dla Ciebie biło
Rytm swój zgubiło
I bić przestaje na pół rozdarte...

Pojawię się w twoim śnie
Po cichu, we mgle
Oczaruję Cię swą urodą
Swą intuicją i swobodą
Odprawię czary wokół twojego jestestwa
Zrobię wszystko, tylko byś zabrał mnie do swojego królestwa
Będę się śmiać i płakać, kiedy trzeba
Tylko byś mnie zaprowadził do nieba
Chcę, byś mnie bronił i chronił
I wszędzie za mną gonił
Pożyczę Ci swoje serce na niepisaną konieczność
I każę Ci się w nim podpisać na wieczność

Wybaczcie ,że przeszkadzam
przychodzę bez potrzeby
ot ...tak z tęsknoty serca
gorycz zostawiam za drzwiami
czekam na lato choć przede mną
długa mrożna zima
wszystkie kolory zimno szare
700 ml od domu bez powietrza
choć mam nogi długie na 7 ml
weż mnie tu i teraz
bo jestem jak kamień szlachetny
bo mam ręce dla ciebie
dłonie miekkie jak poduszki
czasem spojrzę przez ramię
kasztan spadnie z nienacka
obudzi me myśli spłowiałe
dotknie mej duszy...obudzi serce
powoli otwieram się jak kwiat na wiosnę.