To jest BŁĄD, autor się nie zgadza. Mam wszystkie książki tej pisarki (Broszka, Słoneczna dziewczyna, Dublerka) i specjalnie sprawdzałam, bo mnie zaintrygowało że nie pamiętam. I NIE MA NIGDZIE U BAGŁAJ TAKIEGO ZDANIA. Chyba że jest jakaś książka, o której nie wiem?

Jestem szczęśliwa, że Bóg obdarował mnie wspaniałym przyjacielem. Jest ona częścią mnie. Jestem strasznie samolubna, nie chcę aby pewna część we mnie znikła... nie chcę abyśmy widziały się tak rzadko ;/ to boli...

Smutno jest mówić, że nie ma się w kimś wspacia ale miejmy nadzęję, że on sam do nas przyjdzie w pewnym momencie i powie nie smuc sie. :)

Tak, prawdziwe i nie tylko w kwestii przyjaźni.

Prawda :/

Smutna prawda...

Nie zgodzę się.
Przecież z przyjaźnią spotykamy się od urodzenia.

Sama się przekonałam, że przyjaźń kończy się często z naszej winy, choć nieświadomie. Wystarczy na chwilę się lekko oddalić, dosłownie na moment. Gdy my odchodzimy o krok, druga osoba też to robi. Tym samym coraz bardziej się od siebie oddalamy, zmieniamy się. Po jakimś czasie jesteśmy już tak różni, że poszukujemy innego towarzystwa. W końcu przestajemu być przyjaciółmi.

Nie sądzę, że "Przy­jaźń, która się kończy, tak nap­rawdę nig­dy się nie zaczęła". Mimo, że się skończyła, nadal mamy wspomnienia. Nadal pozostają w pamięci wspólne chwile. Mimo, że już nie rozmawiamy z drugą osobą, gdy spoglądamy na wspólne zdjęcia, przypominamy sobie często najpiękniejsze czasy. I choć wiemy, że ta przyjaźń nie powróci, to gdybyśmy mogli cofnąć czas, za wszelką cenę staralibyśmy się ją zatrzymać, bo to była PRZYJAŹŃ.

Nawet jeśli moje zdanie jest sprzeczne z jej, to i tak będę ją wspierać. Będzie mi ciebie brakowało ;(

Brzmi jak przepis na najwspanialsze danie..ale składniki niech "podstawi" sobie każdy swoje..

Znak rozpoznawczy.