co wziąć
może w kieszeń żyrandol
kiedy zapadnie ciemność
jak antidotum

a potem
brnąć brnąć w wszystko jedno
jak w drogę niedorzeczną
niepewną

głupio całkiem
ostatnie zdjęcie
na rozpałkę

gdy zimno

gdy inaczej nie można

Nauczyłam się
mówić żegnaj
kiedy tonęłam
samotnie w łzach

Stojąc na skraju
nędzy prosząc
o odrobinę ciepła
na jesienne noce

Pozostała godność
ubrana w sweter
posiadający rękawy
grzejące chłodne dłonie...

dzielisz
rozmnaża
jak krew przyrasta

dar
znajdzie ujście
do łaknących

na twarzy
wymaluje uśmiech
nie skąpy

cel
dobro(duszność)
ból głowy i panika

znika

K.A.Sz. 03.10.2015r.

Lubię cię jesienią
gdy kolorowe kobierce
wybarwił czas a wiatr wyszumiał
wprost pod stopy

szeleszczą

w głowie motyle
na głowie kwiat
słowem cały świat
od tak - od ręki
wprost pod serce

Piszę z rana list
do swojej woli
o sile
i że mi się nie chce
a czas płynie
nie zabija ran
których nie ma
tylko pochłania
przysięgam wam
nie dajcie czasu czasowi
na cios wieczności niespełnionej
szkoda byłoby

Wrzesień...

Z drzew opadają
Wszystkie smutki
Przepłakane noce
Niespełnione marzenia

Trzeba je będzie potem pozamiatać
żeby zrobić miejsce
Na lodowate spojrzenia
Wystygnięte miłości

Zmrożone grudniem depresje

Noszę ze sobą wszędzie
Twój uśmiech
Jak talizman
Przynosi mi szczęście.

Przed nami widać niebo
Chciałoby się wzlecieć
Lecz jakoś nam daleko.

Przygryzam wargi
Po pocałunku, [...]

pocierając dłońmi
rozpalaliśmy własne słońce

deszczem słów
studziliśmy emocje

moglibyśmy w tym blasku
wskazywać twoim palcem
kształt jutrzejszej tęczy

to życie odstaje od cienia radości
obrywa rzęsy z oczu

nie kołysze łzami wiatr
nie zaglądają już źrenicą
w duszę

wysycha każda
zanim wypłynie

Na granicy spojrzeń i słów
wyczerpują owoce ust

zaczerpnięci sobą
przelewają myśli
bezpowrotne

w głąb pokusy
zapomnienia kroki
defiladą namiętności

rezygnują z ciepła
na rzecz miłości
deszczu nie czują

wyciskając do granic
poczucie dystansu
okrywają się nagością

nie wiedziałam że można tak prosić
gdy już nie składają się ręce
z duszą na ramieniu
jak ptak
gotową do ostatniego lotu

nie dowiem się nigdy
ile bólu
pomieściły twoje źrenice

i choć tym razem
nie ty mnie przenosiłeś na rękach
zawieszony nad przepaścią
twój wzrok
zatrzymał mnie na progu

mojemu mężowi

za(korkuję)
wzburzyły
wystrzeliły jak szampan
przesiąkł papier

pióro namoczę
poukładam w słowa

na(pięcie)
zawrócę
zgniotę

porzucę smutek
kocham uśmiech

warkocz radości uplotę

K.A.Sz. 14.09.2015r.

dokąd sięgam pamięcią
ugina się niebo od gwiazd
moja atramentowa bezsenność
rozwija skrzydła w ich cieniu

jednym muśnięciem wiatru
zdmuchnąłeś jak świecę
nasz świat

dzisiaj pod gołym niebem
nagą prawdę usypiam wśród traw
i choć to bez znaczenia
każdą rzecz którą dotykasz
nazywam po imieniu

YYY…? To chyba pomyłka…?

zgłębiam głód wspomnień
nie znając zakończeń
ruchomych obrazów

gubię punkt spojrzenia
nieprzejrzanych oczu

opadają ramiona
topiąc własne chęci

wypłynąć zechcą tylko
na lepsze jutro

na­dal nie wiem jak przychodzić
zostawiać ślady chwil
by nie będąc
w to­bie mieć pokój
i taras
z wi­dokiem na miłość.