Noc śpi
Facebook śpi
wszystkie czaty śpią
autobusy miejskie
nie wstały jeszcze

Daniel B Fisher
czuwa
psychiatra i wizjoner

Inni odwracają się plecami
nad nimi gwiazdy
przez dziurki
w durszlaku nieba
świecą

Noc jak róża
aksamitna
cisza
cisza
i tylko szum procesora...

"Miała w sobie sporo z kota. Z jednej strony niezależna, chodziła swoimi drogami i była zadziorna. Potrzebowała zabawy, rozrywki i wrażeń. Emocji, które przyniosą jej ekscytację i poczucie zagrożenia. Potrafiła się w nich zatracić… ale odpowiednio dotknięta, odpowiednio przytrzymana wychodziła z niej potrzebująca pieszczot kotka.
Dzika, ale pragnąca udomowienia."
~ Autor nieznany

zielone oczy zobowiązują do łagodności.
więc nie wiem skąd ten rozmazany tusz,
niecierpliwość. ciągła walka o choćby
okruszek nieba. przecież się nie zmieniamy.
w pewnym wieku nie ma możliwości.
proporcji. nauczyliśmy się na pamięć.

jak ścielić łóżko. myć zęby. gdzie znaleźć
awaryjną paczkę papierosów.

kiedy to czujesz - zapominasz imion.
nazwisk. numeru telefonu. kolejnego spotkania
punkt dwunasta. - nikt nie pyta
o zdrowie, samopoczucie,
czy w weekend pojedziesz w Bieszczady.
a chciałabyś przecież wyrwać się z siebie.

nie czekaj

w czekaniu ziarna kiełkują złe
ja w pętli win już mam odpowiedź
ty ślepiec śmieszny że jeszcze
nie wiesz

a przecież bardziej jestem
niż wszystko
krew strudze krwi
wierna

choć cierń spod powiek

jeden temat
tysiące myśli rozbieganych
nakręcają
rosą

chwilę wesoło
trzymały za słowo jak za dłoń

cud
czarująco złoci słońce w oczy

re/wizja/
rozluźnienie
złe moce odpędzone
zmielone na maksa

zapatrywanie w dobrą stronę
czas na nowe
uśmiech powraca

K.Sz. 01.11.2015r.

miewam bóle
dość niezwyczajne
jednostajnie ogarnięte paniką

sztyletuje swoją osobowość
dymem z narkotyku

i nie patrzę na siebie
ja wyblakłe płótno zamiast twarzy

rozkładam się powoli
na cukier
na czułość
na brak silnej woli
rozkładam się

jak mokra plama
wysycham powoli

Obudziłam dziś seksapil
uśpiony pod pozorami
zmyłam z siebie fałsz
cudzych niedoskonałości

Niezbadana energia
przyciągnęła uwagę
rozproszyła kompleksy
stając się domysłem

Emanuję kobiecością
przyjaźnię się z ciałem
moje pojęcie piękna
to stan umysłu

Osuszyłam emocje
opadłam jak jesienny liść
szeleszcząc kolorami

czekam na wiatr
unosząc wzrok
muskam niebo

jest sennie

pomyśl marzenie
zanim usnę
w Twoich oczach

Klepsydrą ciała
odmierzam czas
tykają wskazówki

każdą minutą
doceniam dotyk
bijący na alarm

wybijam czas
szumią w głowie
bąbelki

szampana

Nie płaczę, bo przecież "chłopaki nie płaczą".

mam więcej siniaków niż łez
pustynia w oczach

wiesz? jest we mnie bardziej mężczyzna
niż babie lato. i to doskwiera
kiedy zamiast szpilek

używam śrubokrętu.

Pewnego dnia, gdy otworzę oczy,
Zapytam swe życie - dokąd się toczysz?

Ciszą jak zwykle odpowie mi życie,
Tak cichą, bym usłyszał tylko swego serca bicie...

I zrozumiał.

Bo właśnie serce rytm mego kroku dyktuje,
Lecz o tym gdzie iść - sam decyduję.

Tak więc, to życie powinno pytać właśnie mnie,
Czy zaprowadzę je tam, gdzie sam tego chcę?

świat pachnie śmiercią
przenika wszystko
gdy wciąż przyspiesza bieg
dookoła nieuniknionego

za ścianą
grobowiec
z włączonym telewizorem

pod twarzą tonącą w rajskich barwach
sen o miesiącu na karaibach
gdzie nie ma cmentarzy

[Dedykowany]

oddech jesiennych barw leczy
strach
cisza regeneruje duszę
od zmierzchu do świtu
daleka droga

i wcale nie musimy udawać
że jesteśmy szczęśliwi

Człowiek
trzyma w ręce
ułamek księżyca
oblizujący się nowiem

Kobieta jak Wenus
tłustymi włosami zwisa
z okrągłego stołu
w holu dworcowym

Tu na końcu świata
na Głównym we Wrocławiu
upiła się rozpacz
kremowym światłem

Dałem bezdomnemu na chleb
z ręki litości
popiół bumerangiem
z martwego papierosa mu zwisał

Jesienne liście pod butami...

( Noc na dworcu we Wrocławiu)

Wierzę, że nadejdą te dni
Gdy pod rękę z Tobą
Będę szedł przez życie

Podaj mi swoją dłoń,
pokonamy demony
Już kilka mam za sobą,
dzięki sile naszych serc

Tam na ławeczce
niemożliwe stało się, [...]

Nocą
gdy parzy bliskość
której nie ma
umieram nieśmiertelnie
a orle smutki
rozrywają mnie
na skale samotności

Za jakie grzechy,
jaki ogień?

Zadość
ulepię Cię jeszcze
załzawionymi dłońmi
gliną ze snu
starannie wyrzeźbię Twój kształt
śpij...