Zeszyt Wszystko i nic, grejsza

Nietrudno jest zdjąć ubrania i uprawiać seks, odkrycie swoich trosk i lęków, zwierzanie się z tajemnic i przemyśleń... To dopiero nagość.

Gdy widzisz go, ubiorem się nie wyróżnia
Zwykły jak każdy, nic go nie odróżnia
Choć gdzieś tam w umyśle tkwi próżnia
I w spokoju chciałby przeżyć pół dnia

Nie odróżnisz go od innego przechodnia
A z demonami walczy on każdego dnia
W jednej ręce miecz, w drugiej pochodnia
I piórem walczy, a utrata czasu to zbrodnia

Zwykły błazen, któremu w twarz wieje wiatr
Ten, który ma ujemny bilans zysków i strat
Ten, który z porażką jest już za pan brat
To jestem ja. W jednej osobie konglomerat

Jestem jak każdy, choć powierzchownie
Mam kaptur na głowie i wygodne spodnie
Lecz każda myśl w mym umyśle płonie
I ciągnie w dół mą dusze. Wciąż ciągnie

Naprawdę zły dzień jest wtedy, gdy zakładasz słuchawki a one i tak nie pomagają stłumić emocji.

Nie potrzebuję pieniędzy by poczuć się bogatą osobą. Mam świadomość, że moje wnętrze jest bogate. I to wystarcza

Każdy z nas jest piękny i świat bez choćby jednego z nas nie byłby takim samym, bo to my nadajemy mu wyjątkowości.

daj mi dowód
na istnienie szczęścia
bo zastygłam w oczekiwaniu

pozbieraj pustkę
co gości w zagłębieniach dłoni
i zamień ją w barwne dreszcze

muśnij delikatnie
rumieńce dniem umęczone
zostaw na ustach trwałe ślady

a kwitnąca do ogrodu rozkoszy - wejdę

i doprowadź mnie do granic
gdy nieujarzmione rytmem biodra
ułożą prześcieradło w miękkie kształty
aż krzykiem w cudownym - tak
- znieruchomieję na chwilę…

gdy mnie bez reszty - przywłaszczysz

Nie jeden z nas nosi w sercu cudowny projekt pięknej miłości i tylko żal, że większość z tych marzeń, nigdy nie nabierze realnego kształtu przez brak zaufania i inwestycji w to jakże wielkie dzieło.

Nocą, gdy zasypia ciało budzi się dusza.

Branie przykładu z męczennika to jak zakładanie pętli na szyję jako ubezpieczenia przy wspinaczce.