Zeszyt wszystko, firehero

Jeśli czuję gniew, kieruję gniew ku sobie. Jeśli przeżyłem rozczarowanie wykorzystuję je do udoskonalenia siebie.

Nie mówimy do siebie nie dlatego, że nie mamy nic do powiedzenia, ale dlatego, że nie musimy nic mówić – bo tak bywa między dwojgiem ludzi, którzy są dla siebie pierwszym wspomnieniem.

Może tak właśnie kiełkuje przebaczenie – nie w triumfalnym objawieniu, ale w bólu rozstania, wygnania, ucieczki w środku nocy.

Ludzie genialni są podziwiani, bogatym się zazdrości, potężni budzą strach, ale tylko ludziom z charakterem można zaufać.

Więc nie kuś mnie, śmierci. Nie kuś mnie, lubieżna kusicielko, łasico cmentarna. Nie kuś tak zabójczo. Tak zawrotnie (...)

Słowo, którego nie powiedziałeś, jest twoim niewolnikiem. Słowo, które powiedziałeś jest twoim panem.

Miłość poznaje się po tym, że czyjegoś głosu pragniesz bardziej, niż ciszy; kochać to zgodnie przerwać rozmowę, żeby posłuchać deszczu...