Zeszyt W Śpiączce, NapisałaMorderstwo

Od czasu jak usłyszałam, że samochód wpadł w ludzi na przystanku i ich pozabijał, postanowiłam, że już nigdy nie wyjdę z domu pokłócona.

Bliskim mów, gdyby pytali, że chwilowo zmieniałam adres, że w niebie leczę duszę z silnego przedawkowania rzeczywistości.

W końcu tego właśnie szukamy w książkach: wielkich uczuć, które nigdy nie stały się naszym udziałem, i wielkiego bólu, którego łatwo się pozbyć, zamykając książkę.

(...) i może kiedyś ktoś opowie ci o niej ....
O tym jaka była i dlaczego jej oczy nazwane oceanem były.

Może ktoś opowie ci, że lubiła ciepły letni deszcz, unosiła wtedy głowę ku górze i wpatrywała się w niebo, a deszcz spadał kroplami na jej twarz ...
Mówiła o sobie, że jest z tych - "którzy lubią deszcz, tylko czasem boi się burzy".

Może kiedyś dowiesz się, że lubiła wiersze i długie spacery...
Nie była idealna bo nikt taki nie jest, zwykła dziewczyna z bukietem marzeń w dłoniach i nadzieją w sercu na każdy nowy dzień ...
Z uśmiechem dla każdego.

(...)
Jeśli zechcesz słuchać może ktoś opowie ci o tym, jak pewnego dnia jeden człowiek stał się dla niej całym światem, a jej serce przybrało kształt jego imienia... Gotowa była niebo gwiazd pozbawić jeśli dzięki temu mogłaby choć raz zatonąć w jego ramionach.
Nie chciała zbyt wiele a dla niej to było wszystko.

A jej oczy oceanem nazwane?
Może dlatego, że tyle łez wylała aż w końcu przybrały jego kolor.

Jeśli kiedyś ją spotkasz nic nie mów,
popatrz głęboko w jej oczy i przytul mocno do siebie
Jeśli zacznie płakać pozwól jej ...
Tylko bądź przy niej blisko ...
Może wreszcie będą to łzy szczęścia.

Gdy już nadejdzie cichy świt,
Zamknę oczy, szepnę: Wyjdź
I opuszczę siebie tak,
By wiecznym snem zasnął już mój świat