Każdy z nas ma dwa domy -
jeden konkretny, umiejscowiony
w czasie i w przestrzeni: drugi -
nieskończony, bez adresu,
bez szans na uwiecznienie w
architektonicznych planach.
Olga Tokarczuk

Było we mnie kiedyś takie miejsce, które nazywałam domem. Domem, do którego można wrócić, do którego można uciec. Dom, o którym się myśli, gdy człowiek staje się bardzo bezdomny w środku. Było takie miejsce – mała kropka na mapie, na pograniczu świata i rzeczywistości. Niewidoczna przerwa pomiędzy wyrazami w potoku nic [...]

Rojtszwańcowo 17.09.2013r.

Cześć Flo!

Raduje się serce moje i z przyjemnością rasowego socjalisty, chwyciłem za ten długopis marki BIC. Jestem na działce - sprzątałem altanę, a teraz usiadłem i piszę, z radością piszę k Tiebia. Wczoraj po południu, o szóstej, zaczął padać deszcz i dzięki Partii jest już szósta po południu dziś, a dożd pada, a nawet czasem leje. Zamoczyłem zresztą tę papeterię, bo zostawiłem ją wczoraj na werandzie altany, a dach w niej jest dziurawy. Kolejna praca mnie czeka i kolejny [...]

Wychylił się z okna swojego mieszkania. Wynajmował własne m1 – on sam i cztery ściany wyobraźni z widokiem na rzeczywistość. Nigdy nie lubił się wychylać. Pracował w Codzienności, do której każdego dnia dojeżdżał metrem rutyny. Jego życie nie różniło się od wielu innych mu podobnych: praca, projekt, zlecenie, umowa. Szczurza klatka z zapętlonym kołowrotkiem nic więcej. Jego emocje? Jak prowadzony na pastwisku przez swoje owce pasterz w nędznej, wyblakłej masce wilka. Gdyby sumienie mogło mówić pewnie by [...]

Nigdy nie umiała gotować. Zawsze przypalała garnki. Od małego miała dwie lewe ręce w kuchni. Potrafiła wszystko, potrafiła wszystko zrobić idealnie, ale nie gotować. To zdecydowanie była jej pięta Achillesowa. Ale się starała. Proste potrawy miała opanowane. Robiła śniadania. Zajmowała się kolacjami. Ja robiłem obiady. Pasowało mi to. Jej także. Lubiłem patrzeć na jej zaspaną twarz, gdy koncentrowała wzrok na patelni czy na czajniku. Nikt nie robił tego z tak wielką koncentracją, zainteresowaniem, uczuciem. Jak dla [...]

Piotr. Wymyśliłam go i zbudowałam z nagich, litych liter. Wyżłobiłam rysy i obdarzyłam go uczuciami. Następnie dałam mu duszę.

- Witaj, Piotrze.

Uśmiecham się dyskretnie. Piotr milczy. Przyglądam się mu, patrząc oczami szeroko rozwartymi wyobraźnią. Umieszczam go w zaciszu sypialni. Kładę na łóżku, obdzieram go ze słów i pozostawiam nagiego.
Później znów nadaję mu cechę. Zmieniam go. Wyposażam w nowe obawy i w nowy strach. Uszczuplam o współczucie i zrozumienie. Ugniatam go jak glinę, nadaję mu kształt, [...]

Folia tuli się do ogrodzenia,
skroplona mgła wisi na drutach
jak łzy. Mijają ich pociągi,
mijają ludzie - odwracają głowy.
Płacz: ściana strachu.
(...)
Mgła bierze ich w ramiona,
zaciera ślady. "Nie ma szczęścia"
skrzypią buty, "Nie ma miłości."
Ptaki kołują, są palcem tego,
który na miłość poluje.
M. Grzebalski

Zawsze lubiła otaczać się kwiatami. Wszędzie stały doniczki wypełnione jakimś zielskiem, które dla mnie było po prostu czymś zielonym, co potrzebowało wody i trochę światła, a dla niej [...]

Pewnego dnia zamknąłeś drzwi. I już Cię więcej nie było. Ani Twoich śpiesznych rąk na moich biodrach. Nie było. Ani słów rozsypanych po myślach. A śnieg nadal padał. I coraz większe te płatki- jak łzy. Coraz większe. A przecież Twardowski pisał, że gdy są za duże to się śmieją. Chciałabym się śmiać. A bo Ciebie nie ma, a śnieg nadal jest biały, a mój czajnik tak samo gwiżdże, a ja nadal jestem ruda. Tylko, że ten śnieg jakiś żółtszy i ja nie tak ognista, a czajnik coś ciszej, bo woda na herbatę tylko [...]

Wciąż pamiętam te wieczory kończące dni raz w miesiącu, kiedy tata wracał do domu z wypłatą. Siadaliśmy wtedy wszyscy przy stole i niczym Al z rodziny Bundych, rozdawał pieniądze: mamie na zakupy i rachunki, bratu jego wyprawowaną część, dla mnie na doładowanie do telefonu... Sam zostawał z kilkoma marnymi banknotami w dłoni i ze wzrokiem wlepionym w ich nominały. Patrząc na jego siwiejące włosy i ich zastraszającą rzadkość... na zniszczone, zrogowaciałe dłonie... na zmęczone oczy... na nieogolone policzki... na [...]

połączenie przerwane
nie jestem w polu twojego zasięgu.
leżę w przedpokoju
tam gdzie buty i rower.
B. Schulz

Na ziemi...
Znasz? Ten trzask serca, po którym nic już nie będzie takie samo jak wcześniej...?
Leżę i nasłuchuję, jak łzy spływają po gładkiej fakturze mojej skóry. Słyszę, jak lekko skrzypią mi powieki, gdy zaciskam je, by pozbyć się nadmiaru siebie... Wypływam sobą z siebie, myśląc o Tobie i umieram... Szurają mi te łzy, gdy zahaczają o pieprzyk na policzku i z cichym jękiem wpadają w [...]

Kochany...
Smakuję to słowo literka po literce i zastanawiam się, czy to nie oszustwo tak Ci pisać. k.o.c.h.a.n.y. Może tak wypada? Jeżeli tak, niech więc zostanie...
Pamiętasz tamten dzień? Nie widzieliśmy się wtedy ponad trzy tygodnie. Byłam Ciebie taka spragniona, tak bardzo chciałam Cię już zobaczyć. Pamiętam, jak w końcu przyszedłeś, usiadłeś obok mnie i poczułam taki spokój, jakbyś nigdzie nigdy nie odchodził.
Ścinałeś moją dłoń, jakbym w niej zamknęła cały sens istnienia świata. Trzymałeś [...]

Rozsypuję ci się tutaj przecież. Przemykam ziarenkami pisaku przez palce. Wymykam ci się, rozpadam. A ty nic. Patrzysz, spokojnie z rozszerzonymi oczami i otwartymi ustami, jak przestaję być kompletna, jak przestaję być. Chcę krzyczeć, żebyś mnie uratował, pomoczył ten piasek, którym się stałam i ulepił ze mnie zamek z moim sercem zamkniętym w jednej wieży. Pozbieraj mnie! Przecież rozsypałam ci się tak pięknie u tych twoich stóp, które mnie powoli depczą. Pozbieraj, ziarenko po ziarenku. Ulep mnie. Zrób mnie z [...]