Kiedy Cię szukam
znaczy, że tęsknię

ostatni list
rozłożyłem na sercu

nie wiem
co bardziej płonie

Nie otwieraj wbrew mojej woli,
jesieni życia tam mi nie spieszno.
Ostatnie moje podrygi wiosny,
nie chcę myśleć wciąż o końcu.

Mam jeszcze czas, aby się cieszyć
tą ,na którą tak czekałam miłością.
Nie zdzieraj mi z twarzy uśmiechu!
Na trwogę sam przyjdzie czas.

Nie przyśpieszaj kolei losu.
Nawet jak to nie sen w biały dzień.
A szczęśliwą w pełni rzeczywistością.
Nie przyodziewaj na siłę mi żałoby.

Moja dusza i tak przepełniona żalem.
Tak niewiele mam z okruchów świeżości.
Nie zadręczaj mnie ciągłym gdybaniem!
Gdy żyję teraźniejszością za pan brat.

Nie zatrzymuj zamierzchłych czasów.
Nie podcinaj skrzydeł, gdy lecieć chcą.
Nie zamykaj przede mną horyzontów.
Traktując mnie jak Swoją własność.

W promieniach słońca, w blasku księżyca,
szukam Cię, serce moje w tęsknoty uwięzione.
Twoje spojrzenie jak opowieść nieskrępowana rozkwita w mej duszy, jak wiosenny kwiat w ogródku.

Ogłaszam tu, wierszem natchniony,
poszukiwanie Twej obecności, sercem poruszony.
Jeśli Twoje spojrzenie jak najpiękniejszy wiersz,
przyjdź, obiecuję - razem stworzymy nasz cudowny dzień.

dotykasz mnie
białymi płatkami słów
zostawiając w środku
niebieskie motyle
zapraszając na
księżycowy - dating*
w niewiarygodną
magiczną podróż

- dopieszczona w papilarnych doznaniach ( ... )*

grzechem jest nie widzieć anioła
wszystko jest
ponieważ nie ma nic

na pustej ulicy
deszczowe miasto
spływa w przestrzeni iluzji

w smugach zgaszonych okien
kolejne niebo
na skamieniałych skrzydłach
nagie ciało
sposobi się do lotu

słowik nie szuka poklasku
dzięcioł nie stuka w czyjś rytm
krytyk nie potrzebuje prostego zgryzu
a poeta?
poeta potrzebuje czystej inspiracji
nawet gdyby to pusty stół
ze zwichniętą kostką
miał nią być...

Kiedy jutro dzwoni do drzwi
zapomnij o wczoraj

otwórz sercem
ukryte w szepcie

kocham

Księżyc
nie śpiewa mi
kołysanek

Księżyc
nie opowiada mi
bajek

Księżyc
na dobranoc nie życzy mi
nic

Księżyc
jest
zbyt dumna, żeby mi się śnić.

Muszę to z siebie wyrzucić
Chodź tego nie planowałem
Lecz opętany twą mocą
Ja chyba się zakochałem
Na wstępie pragnę zaznaczyć
Niczego nie oczekuję
To jest wyłącznie mój problem
Już siebie nie oszukuję
Bałem się trochę reakcji
Gdy poznasz już prawdę całą
Naprawdę nie chciałem mieszać [...]

zarosło śniegiem
podwórze między nami

ubierając w wygodne kartki
głos o kolorze sepii

niegdyś zatrzaśnięte klucze
przeszywają od środka
niepamięć

domu
pozieleniały szkielet

... i rwie się serce
w podróż do Ciebie

zanim je przytulisz
daj znak
czy w Twoim niebie anioły
mogą pisać wiersze
Boże

poznawać ciebie nadal
poprzez sen
jak cud mający swoje stałe miejsce
pośród palców

w zwierciadle naprzeciw którego
w symetrii trwa śmierć

poczuć puls pod dłonią
przyłożoną do drzwi

zamkniętych
na ostatni guzik