Życie to sztuka proporcji,
ile dać siebie, ile zostawić
na zaczyn, następny siew,
albo na czarną godzinę

Życie to sztuka
jedna, niepowtarzalna
bez kopi, backup'ów,
ale codziennie aktualizowana

Życie to sztuka [...]

Bywa, że milczę, kiedy jesteś za blisko
tak blisko, że czuję cię całą
jakbyś we mnie rosła
dotykiem, pieszczotą i słowem
bywa, że czuję niepokój o te dni,
które gdzieś nam umknęły
w geście bezsennej nocy
bywa, że bolą mnie świty
gdy jesteś za daleko
spłoszona ciszą wieczoru...

bądź mi na sercu melodią
co bywa, jest i będzie
na zawsze moja...

Piechur i Jeżyk

Piechur gdy wdepnął na minę – jeżyk,
W jednej chwili zęby wyszczerzył
Do ostatniej fotki,
Jakby wygrał w totku;
Pomachał nóżkami i już nie żył.

Błąkam się
Po zakamarkach pamięci
Przykrytych kurzem zapomnienia
W plątaninie pajęczyn
Co łapią złe wsponienia
W deszczu łez
Melancholijnych wędrówek…

zagubiony element
jak talia kart bez asa
brak jednego oddala
od upragnionej pełni

dotykasz myślą
w ciszy się karmisz
czekając na coś
co samo nie przyjdzie

daję ci uśmiech
na wiatr kładę żale
już uleciałe

napełnij się spokojem
by poczuć w oddechu
lekkość czystego serca

wybrakowane to szczęście
gdy ściskasz w dłoniach zemste

Pociąg do Gwadelupy

Wieczorami do limeryków mam pociąg.
Wsiadam i jadę korzystając z map i ściąg.
Miesiąc wciska się w przedział
I zawsze, dokąd bym nie jechał
Przed Gwadelupą staje pusty pociąg.

/Gwadelupa – rzeka wilków/

w poświacie latarni
ulicami miast
przemykają cienie
kochanków niespełnionych
cichym szeptem drzew
miłość wyznając
wiecznością natchnioną

w krwawych czasach
pokoju chwilach
rodzą się i umierają [...]

Mijają pory roku
Wiosny zmartwychwstałe radośnie
Lata spływów długą wierną rzeką
Z wiarą która podobnie dojrzewa
Jesienie wędrówek starym lasem gdzie
Ciszy strzegą puchacze i wierne drzewa
Aż nadejdzie długa zima
Choć u Pana Boga za piecem
Wypłaczesz w rękaw, że przedwcześnie.

Dostrzegam jak burzysz
swoją bliskością centrum
całego układu obronnego
w który pokładałam wiarę

Czuję się teraz taka naga
kiedy umiejętnie czytasz
każdy mój niewinny ruch
by zatuszować niepewność

Nieznanego jeszcze jutra
gdzie poprzez cichy szept
otulony w nierówny puls
pragnę znaleźć swój czas…

05.05.2014

luźne karty
wiatrem niesione
słowa
dni niepamiętanych

za mgłą
kotarą deszczu

"na wieczną pamięć"
"nie zapomnij"

kolejną kartę
rzucam w górę
jak pył chwil zatartych

Uwielbiam budzić się
mając pod powiekami
niejedną figlarną myśl
kiedy bierzesz w ruch

Splot miękkich włosów
które owijasz na palec
aby móc zmusić mnie
do tymczasowej pokory

Wbrew ludzkiej naturze
czerpie ogromną radość
gdy posłusznie składam
usta do małego pocałunku...

25.04.2014

Są ludzie
dla których niby naturalne zdarzenia
stają się niebanalnym cudem...

Gdzie schody ku szczęściu
mimo krętych dróg
stają się kolejnym piętrem do pokonania

Słońce mimo swej jasności
nie odbija się w oczach
a rani swym blaskiem serce

Codzienne modlitwy
zamykają krąg pragnień
nie widząc końca błagania

Szczęście ogłusza swym dźwiękiem
trafia... na krótko
ale jakże wnikliwie

A nadzieja..?
Nadzieja wciąż kusi
swą wiarą w spełnienie...

O wpół do dwunastej,
rodzą się tęsknoty,
z rykiem wskazówek zegara, dostają nowego tchnienia.
O wpół do dwunastej,
jesteśmy w pół drogi do odnalezienia siebie.
Półprzytomni, otuleni kocem zatroskania,
ze spuszczonymi powiekami,
dotykamy swej duszy na jawie.
O wpół do dwunastej,
po kątach, tłamszą się smuteczki,
półnagie, odsłaniają swe najbrudniejsze łona.
W świetle księżyca, przechadzają się koty, od lęków czarne łudzą się,
że nikt nie dostrzeże ich świecących oczu.
O wpół do dwunastej,
na pół brzemienni liczymy,
że północ odrodzi nas znów na nowo...

zetrę kurz
posprzątam miniony czas
świeży wpuszczę powiew
poszukam zapomnianych
dziecięcych lat
by znów poczuć
choć na chwile krótką
szczęścia powiew
jak wtedy gdy
świat skrzył się
milionem barw