Zeszyt Wierszowane myśli, bez.odwagi

może sobie
na sercu powieszę
obrazek ciebie

pozwolisz

że nie powiem nikomu
bo nie chcę
żeby mi ktoś zabronił

Wolność
unosi się dumna jak ptak
w przestworzach
lecz człowiek
ciągle zaburza jej lot
chcąc tylko brać i brać
zamiast
od siebie coś w końcu
zacząć dawać
i nauczyć się najważniejszego
dzielić chlebem
z głodnymi ...

wrzosy
zbierają z ziemi
krople krwi
układając z nich
poduszkę pod Twe skronie

szepczą cicho
- śpij dziecino, śpij,
Twoje czyny
będą rozsławione

choć z szarych oczu
uleciał męstwa blask
i drżenie ust
milczeniem otulone

to na Twym ciele
pozostał walki ślad
- zsiniałe ramię
od ciężaru
broni
[*]

Nie spotkałam cię
tej wiosny co rozkwitła
błękitem niezapominajek
kielichami tulipanów
Nie znalazłam cię latem
pod róż pergolami
pośród słońca promieni
w soczystości wiśni
Może zjawisz się jesienią
co nadchodzi kasztanami
wrzosów kobiercami
deszczem złotych liści
A może nadejdziesz
z ciepłym wiatrem
i w rdzawym lesie
trafisz do mnie

po nitce babiego lata

za zmarłym tęskni się
natychmiast

opłakiwać można każdego
choćby piaskiem na kwiaty

drobnym, ciepłym
westchnieniem

żegnać w uniesieniu
pamiętać jak najlepiej

Śp. M.O.

Muszę zmienić
łóżko na mniejsze
Na takie, gdzie
nie ma miejsca
na wspomnienia
i na wyciągnięcie
ramion w próżnię

Muszę zmienić
łóżko na mniejsze
Na takie, które
sama ogrzeję
a obok mnie
nie zmieści się
ból i tęsknota

Muszę zmienić
łóżko na mniejsze
Nim pies uzna
że druga połowa
należy do niego

Ty i ja i nic więcej
Przez wieczność tylko my
Na przekór wszystkiemu
Malowana głębia chwil

Więc czekam w milczeniu
i modlę się co noc
by po każdym z dni
móc wrócić do Twych rąk

Nie znajdziesz zwątpienia
Świadomie wybrałam Twój świat
by stał się mym domem
Całą siebie zamierzam Ci dać

Na pamięć znać chcę
gwiazdozbiory twarzy Twej
Nie czasem Cię miewać
Lecz zawsze obok mieć

Opowiedz najdroższy
czy przyśnisz mi się znów
Czy zechcesz przedstawić
mi mapę do Twych snów

Najgorsze jest ciągłe
czekanie na Twój gest
Być może nie mądre
Lecz serca nucę śpiew

Nie umiem cię kochać
tak tylko trochę

Serca pełnego miłości
racjonalnymi limitami
ograniczyć nie potrafię

Więc nie wytyczaj
mi granic tam
gdzie już dawno
wyszłam poza ramy

zdrowego rozsądku

Zabije się, w końcu roztrzaskam się
o mur słów. Zagubie się, w cieniu
ścielącym się u stóp.

Odejde, niespodziewanie, zostawiając
w zadziwieniu wszystkie odcienie oczu.
I tylko śmierci pozwole snuć opowieści
o życiu.

A ty, niespokojny wietrze, wiej
porwij mnie ponad chmury, które
wydają się dziś być takie ciężkie.

Niebo płacze a ty śpisz.
I nie wiesz, że ono opłakuje twoje niespłełnione sny...
O wiośnie, którą kochasz tak.
O szczęściu, którego ci brak.
O miłości, która wiosnę i szczęście ci da.

Nastał świt i niebo już nie płacze.
Promienie słońca budzą cię, przyszedł nowy dzień. Własny goni cię cień.
I musisz uciekać wciąż.

Dzień się kończy i nastaje noc.
Ale tym razem niebo nie płacze.
To tobie z oczu płyną łzy.
Opłakujesz swój piękny sen...

A co jeśli Ty nie wiesz co czuję,
a ja czuję to samo?
A co jeśli ja nie wiem co czujesz,
a Ty czujesz to samo?
Nie dowiemy się
Nigdy

Internetowa miłość, miłość wirtualna
Internetowa miłość, miłość fatalna

Poznali się na stronie
On zaczął pisać do niej
I pisał pięknie tak,
Że tchu jej było brak
I pulsowały skronie

Pisała, że go lubi
Aż w szczęściu się zgubił
Został jej przyjacielem
Miłości chciał dać wiele
Marzył nawet o ślubie.

Internetowa miłość, miłość wirtualna
Internetowa miłość, miłość fatalna

On pisał, ona wcale nie
Milczała nocą także dniem
Więc łkał nad klawiaturą
I dola swą ponurą
I bardzo smucił się

Aż w końcu tak się stało
Gdy mu jej brakowało,
Że zrobił straszną bzdurę
Połamał klawiaturę
Aż nic z niej nie zostało

Internetowa miłość, miłość wirtualna
Internetowa miłość, miłość fatalna

Lecz kiedy zamilkł to
Tęskniła godzin sto.
Pisała jemu znów,
Że pragnie czułych słów
Że bardzo pragnie go.

Więc pisał listy do niej
Aż jej tętniły skronie.
Księżniczką nazwał swą,
Że bardzo kocha ją
I w oczach jej utonie.

Internetowa miłość, miłość wirtualna
Internetowa miłość, miłość fatalna

I marzył cały czas
Żeby tak być z nią wraz
Spojrzeć w jej cudne oczy
Przeżyć z nią dzień uroczy
I spędzić noc, choć raz.

On starym był brzydalem
Ona nie lepsza wcale
Gdy się wreszcie ujrzeli
Oboje oniemieli
I nie podeszli wcale.

Internetowa miłość, miłość wirtualna
Internetowa miłość, miłość fatalna…

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)