Zeszyt wiersze, SmallCrimeNow

Bosymi myślami
nagim spojrzeniem
podarowała mu swój oddech..

A on chłonął w milczeniu
beztroskiej ekstazie
życie z jej wilgotnych ust..

Rozbierając jej dłonie z szat zawstydzenia
-powitał rumieniec,
a błądzące pielgrzymki rozkoszy,
wędrowniczki płynące po złotej pustyni
oddały mu swój wstyd
i wyruszyły szukając zbawienia
na jego ciepłych plecach.

Złączeni nagością
dotykiem
oddechem
Zagubieni w źrenicach
zamknięci pod powiekami doskonałości

Oddani tylko sobie
Szaleńczo i Bezgranicznie

Stała w półmroku ciemności,
księżyc patrzył na nią podnieconym wzrokiem.
Powoli, delikatnie warstwa po warstwie,
rozbierał ją złaknionym okiem.
Zdejmując z jej duszy odzienie.

Gwiazdy na niebie przed pójściem spać,
nuciły jej senną serenadę na dobranoc.
Stała w półmroku ciemności,
bardzo wstydząc się sekretu nagości.

Serce biło i biło coraz mocniej,
w jej piersi jak osika drżącej!
Chciała mieć to już poza sobą,
rąbka prawdy falbanki uchylając.

Czujesz jak wisi w powietrzu odór kłamstw?
Potworny swąd zgniłych prawd.
Czujesz jak wdziera się do nozdrzy?
Mknie wraz z krwią coraz wyżej,
by pieścić marzenia mówiąc o spełnieniu.

Niesie twą duszę,
coraz wyżej ku górze,
nad puszyste obłoki.
Chce byś zatracił zmysły,
byś zapomniał czym jest prawda.
Owija obietnicami twe kruche ciało
i do kolejnych uniesień skłania.
Uwodzi spragnioną szczęścia dusze
i mami spragnione odczuć zmysły
Chustą snów zakrywa oczy,
a pod nos podtyka słodycz urojeń .

Usta spierzchnięte,
zalane grzesznymi pocałunkami,
spieczone od gorących dotyków sennych mar
Tylko one krzyczą :
Milcz!
Milcz kłamliwy zdrajco, który siedzisz we mnie!
Sama rozpostrę skrzydła
i na prawdzie ulecę stąd.

Oto moje pierwsze dzieło , które miast wylądować w szufladzie pojawiło się w rubryce "Wiersze". Chciałabym usłyszeć Wasze zdanie i pamiętajcie, że ja krytyką nie gardzę , więc śmiało, chcę się od was czegoś nauczyć :).

Pamiętasz?

Kolorowaliśmy kiedyś świat gamą słów
Mieliśmy ich kiedyś pełne pudełko
Kilkaset różnych pięknych kolorów
Dziś pozostała tylko czarna kredka

Pamiętasz?

Zmienialiśmy wszystko jednym gestem
Cichym szeptem naszych wielkich serc
Jeden uścisk dłoni dopowiedział resztę
naszych niespełnionych nigdy snów

Pamiętasz?

Stworzyliśmy kiedyś piękną melodię
pełną tego czego głowa nie pomieściła
Zakończyło każdą złego dnia agonię
Twoje ciche jej nucenie do ucha

Pamiętasz?

Nasze słoiczki z wielkimi marzeniami
Wpuszczane i zamykane szczelnie słowa
tymi starymi, zerdzewiałymi nakrętkami
Słoik tak jak ty tajemnicy dochował

Pamiętasz?

Latem ognisko niosło nasze opowieści
Może i były wyssane z palca
ale prawda zawsze się gdzieś zmieści
W bajkach okruch życia się zapląta

Pamiętasz?

Zimą czerwone od mrozu nosy
Rumiane od zimna uśmiechnięte twarze
Kuligów na śnieżnej drodze odgłosy
I te sekrety wtedy wypowiedziane

Pamiętasz?

Wspólne stanie w kącie sali lekcyjnej
gdy przyłapano nas na małych psotach
I te plany podczas tej kary wysnute
Niejeden powiedział by, że to głupota

Pamiętasz?

Ja pamiętam jak odchodziłeś przyjacielu
Wiatr niósł w przestworzach naszą melodię
Ciekawe czy dotarłeś do swojego celu
Ciekawe czy spełniając marzenia pamiętałeś o mnie.

Miałem nadzieję
Że dzisiaj znowu będziesz online
Powiesz, że „tęskniłam”
Lub chociażby „czekałam”

Nie ma Ciebie niestety
Co się z Tobą dzieje?
A przecież tyle chciałbym ci opowiedzieć.

Tak wiele się wydarzyło dzisiaj
W pracy, w drodze do sklepu
Na spacerze z psem
Tak wiele obrazów zapisałem w sercu dla Ciebie.

Zawsze lubiłaś moje opowieści
A dzisiaj Ciebie nie ma…
Tęsknię…

Pamiętasz jak spieraliśmy się
Jaka jest różnica między „tęsknię”a „czekam”?
Nie dostrzegałem jej wtedy…
Ale teraz już wiem, że jest ogromna.

Tęsknię jak kwiat za wodą
Który bez niej w suchy płatek się zamienia.
A moje serce pragnie kwitnąć dla Ciebie.
A dzisiaj nawet rosy zabrakło…

Tęsknię mając nadzieję, że będziesz moim jutrem.
Próbuję zasnąć…online…