Zeszyt Wiersze, Marcepan

Pamiętasz? Tak nie było przedtem!
Ty milczysz, a ja mówię szeptem.
Delikatnym szmerem wypowiadanych słów,
Doprowadzam do pobudzenia zmysłów.
Moje w tym czasie wariują, Twoje zarazem też
Prawie eksplodują, mówisz że jeszcze chcesz
Szept przecież - to jest takie boskie,
Przy szepcie można prowadzić życie beztroskie.
Pamiętasz? Czasy jednak się zmieniają,
Ty mówisz, a mi się łzy wylewają.
Anielski wdzięk, boskie spojrzenie,
Ciało i dusza rodzi we mnie natchnienie!
Zaciśnięte gardło, szklący wzrok...
Mój anioł stróż nie opuści Cię na krok!
To tylko ja niby nikt... wiec siedzę i pisze...
Pisze, bo dobrze pisze i Ciągle Twój szept słyszę!
Pamiętasz? Ten pierwszy dzień...
Ja pamiętam to spojrzenie wiem, że było ekstra
Trudno zapomnieć moment w którym zatrzymał się czas...
Przed oczami cały czas Twój obraz
Mówię obraz, bo to żaden bohomaz! ; ***

Czarne jak kawa oczy...
Ciche, leniwe westchnienie zawisło w powietrzu jak papierosowy dym
Uśmiech tak bezgranicznie nagi,
obmyty łzami...
Dotyk zabawnie drażniący
Jesteśmy sami...
Pocałunek niecierpliwy, gniewny
Głeboki jak studnia naszych marzeń
Potem cisza.
Świszczące, płytkie oddechy upewniają nas, że
mimo wszystko jeszcze żyjemy
Śmiech rozdziera smutek
Radość tak wielka, że nieprzytomnie, po omacku
szukamy nawzajem swoich dłoni
Jesteś mój
Jesteś moja
Deklaracja, że teraz i na zawsze
Wyznanie zrodzone ze szczęścia:
Kocham Cię, jesteś najważniejsza
Racja, zgoda, pocałunek.
Ty też - bezczelne zapewnienie
Jest ciemno, noc a my tak jaśni od środka...
Płacz.
Przepełnione rozpaczą pragnienia
Kochaj mnie mocno aż do bólu...do śmierci...
Okrutne żądanie ofiary
Dobrowolne oddanie
Gorączka trawi nasze dusze
Konamy tak nieskończenie doskonale
Jęk. Westchnienie. Szept.
W końcu...
Krzyk jak wybuch wznosi się ponad nasze
cierpienie bezlitośnie niewinne...

nie ma o czym mówić.
tak,temat rozmowy zakończony.
Rozmowy,która była zagadką w Jego oczach,
oczach tak błękitnych jak morze.
Ile można czekać na odpowiedź przy pytanich retorycznych?
Ile można poświcić czasu na szukaniu miłości?
Zrozumienia?
Szczęscia?
Wystarczy parę słów,które zmieniają nasze życie....
czasem na lepszy świat,
a czasem na szare bagno...

Jestem prawdą dawno zapomnianą
Jestem zagadką tą nierozwiązaną
Jestem cieniem na samotnej pustyni
Jestem książką ze stronami nieprzeczytanymi
Jestem różą wśród innych kwiatów
Jestem przestrzenią pośród dwóch światów
Jestem piórem, co pisze mądre słowa
Jestem obietnicą,że zaczniemy wszystko od nowa
Jestem promykiem wśród ogromnej kałuży
Jestem uśmiechem, co Twe niebo rozchmurzy
Jestem barwą, co wciąż ją malujesz
Jestem tym uczuciem, co go ciągle czujesz
Jestem złem wcielonym nad skrzydłami anioła
Jestem cichym szeptem, co zawsze Cię woła
Jestem marionetką - niczym żywy papier
Jestem tym miejscem, którego nie ma na mapie
Jestem całością złożoną z dwóch połówek
Jestem namiętnością tą z czułych słówek
Jestem tylko kroplą wśród kropel milionów
Jestem ciepłym powietrzem w środku balonu
Jestem długą drogą wciąż nieodkrytą
Jestem łzą na policzku Twym wyrytą
Jestem pustą skrzynią na dnie morza
Jestem krótką chwilą, co oddziela przestworza
Jestem potężnym ptakiem wirujacym nad nami
Jestem zakątkiem z niespełnionymi marzeniami
Jestem krzykiem samotności bezdomnego
Jestem żywym człowiekiem z oczami martwego
Jestem ciepłym podmuchem podczas zimy
Jestem tą muzyką, którą oboje lubimy
Jestem początkiem, środkiem i końcem świata
Jestem murem zaufania budowanym przez lata
Jestem krokiem w tańcu postawionym
Jestem Twoim pięknym snem wymarzonym
Jestem długą listą skutków i przyczyn
Jestem więc wszystkim, ale także niczym...

Po co starać się,po co wszystkie te uśmiechy ładne

po co próbować żyć skoro wszystko i tak idzie na marne

po co walczyć o miłość jeżeli tak często nas rani

po co poświęcać tyle dla kogoś skoro na końcu i tak zostajemy sami

po co ścigać się z życiem o zwycięstwo końcowe

po co wspominać stare,po co czekać na nowe

ja wiem, że warto dla uśmiechów bliskich

dla szczęśliwego życia ich wszystkich

dla miłości matki, miłości która jest prawdziwa i szczera

bo przyjemność sprawia poświęcanie się dla przyjaciela

do mety dotre jeżeli będziecie przy mnie

Dziękuje wam wszystkim,żyje dla was i dzięki wam

Co zrobię?
Uśmiechnę się do Niej.
Powiedziałbyś, że to głupie,
jednak może właśnie dzięki temu komuś pomogę.
Sprawię, że uwierzy w siebie,
albo podtrzymam tlący się w sercu płomień nadziei ...
Uśmiech jest siłą,
podporą i wzmocnieniem.
To oznaka radości,
a od niej tylko kilka kroków do szczęścia.
Więc uśmiechnij się!
Pomóż w najprostszy sposób.
Bezinteresownie podaruj komuś wsparcie.

Obroń mnie przed sobą.
Tak się boję.
Tak bardzo się boję.
Boję się twoich błyszczących oczu.
Boję się twoich silnych ramion.
Nie każ mi patrzeć na siebie.
Pozwól mi zamknąć oczy
Czuć.
Moje otwarte jak do krzyku usta
Zamknij.
Moje ramiona skulone niepewne
Ukołysz.
Obejmij mnie tak żebym nie mogła uciec.
Mów do mnie by nie przygniotła mnie cisza.
Uspokój delikatnie moje roztrzęsione ciało.
Rozgrzej moje zimne z samotności stopy.
Prowadź mnie.
Bo idę nieporadna
Jak dziecko które zostawiłam za drzwiami.
A gdy nie będę mogła iść
Zanieś mnie.
Tam gdzie nie ma już strachu.
Tylko błagam
- nie, nie proszę o wolność –
Nie rób tego z figlarnym uśmiechem.
Błagam o kroplę czułości
Która może wydrążyć
Kamień mojego lęku
Kamień mojej dumy
Kamień twojego serca.

„Miłość jest ślepa.
Nie widzi kilometrów.
Miłość jest głucha.
Nie słyszy głosów innych.
Miłość jest niema.
Nie musi nic mówić, wiadomo, kiedy jest.”

Mówiłeś, że nie przestaniesz mnie kochać,
I że jestem dla Ciebie całym światem
Te wspomnienia są dla mnie katem.
Pytam, krzyczę i płaczę…
Czy wtedy kłamałeś?

Czy Twe słowo było kłamstwem?
Diamentem, który szlifowałeś?
Rzeczą, którą kochać miałam,
I sprawiła, że pokochałam?

Czy musiałeś tak kłamać?
Kłamać i grać?
Sprawić, że kochałam…
Że kocham cały czas?

Czy potrafisz spojrzeć mi w oczy?
Ujrzeć te wszystkie łzy?
Łzy, które wylałam przez Ciebie,
I które są dla Ciebie?

Nie potrafię udawać, grać tak jak Ty,
Że nie jesteś dla mnie kimś.
Jesteś w moim sercu…
Bo potrafisz w nim być.

Każdy czasami chce pobyć sam...
bić się z myślami,
trwać marzeniami.
Być właśnie tam...
gdzie nie znajdzie Cię nikt.
Siedzieć we własnej głowie,
pragnąc aby cały ten świat znikł...
Nie przejmując się tym, co kto powie...

Oboje są przekonani,
że połączyło ich uczucie nagłe.
Piękna jest taka pewność,
ale niepewność piękniejsza.

Sądzą, że skoro nie znali się wcześniej,
nic między nimi nigdy się nie działo.
A co na to ulice, schody, korytarze,

na których mogli się od dawna mijać?
Chciałabym ich zapytać,
czy nie pamiętają -

może w drzwiach obrotowych
kiedyś twarzą w twarz?
jakieś "przepraszam" w ścisku?

głos "pomyłka" w słuchawce?
- ale znam ich odpowiedź.
Nie, nie pamiętają.

Bardzo by ich zdziwiło,
że od dłuższego już czasu
bawił się nimi przypadek.

Jeszcze nie całkiem gotów
zamienić się dla nich w los,
zbliżał ich ich i oddalał,
zabiegał im drogę
i tłumiąc chichot
odskakiwał w bok.

Były znaki, sygnały,
cóż z tego, że nieczytelne.
Może trzy lata temu
albo w zeszły wtorek
pewien listek przefrunął
z ramienia na ramię?
Było coś zgubionego i podniesionego.
Kto wie, czy już nie piłka
w zaroślach dzieciństwa?

Były klamki i dzwonki,
na których zawczasu dotyk
kladł się na dotyk.
Walizki obok siebie w przechowalni.
Był może pewnej nocy jednakowy sen,
natychmiast po zbudzeniu zamazany.

Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.
Wisława Szymborska

Spadasz nagle,nieoczekiwanie ..
Jak w maju biały śnieg .
Jesteś jak pogoda,nigdy nikt nie jest w stanie przewidzieć twojego przybycia.
Najpierw przynosisz słońce,potem ulewny deszcz .
Kiedy mnie odwiedzasz,każdą chwilę chciałabym
chwytać w dłonie i zamknąć w małym pudełku,
by kiedy odchodzisz, móc się nią powtórnie cieszyć.
Zawsze przychodzisz z hukiem,niestety szybko wyrywasz się z moich rąk
i znikasz niczym poranna mgła.
W takich chwilach proszę serce by zostało spokojne ..