Ojej! Jaki smutny, znów
napisałaś wiersz, tyle w
nim żalu, goryczy, łez!
Napisz coś miłego,
ładnego z fantazją ...
Tylko w żadnym razie
nie pisz, że Ziemia jest
opleciona bronią jądrową,
nie pisz też o dziurach
ozonowych, ani o wycinaniu
lasów deszczowych, [...]

Samobójstwa 2021

W smutnych czasach
Smutni ludzie
Smutne dzieci
Jakby w trudzie

Brnęli w śniegu
Znów bez celu
Zawaleni podeptani
I niechciani

Słowa jękiem
Mało ludzi
Mało wiary
Bez oparcia o filary

W dłoniach ciemność
I tam myśl
Jak klucz
Do celu

Nic prócz żalu
Oraz gniewu

Przyszedł dziś do mnie
smutek,
nie niczym złodziej
w noc i po kryjomu,
lecz w środku dnia,
niczym stary przyjaciel.
Przyszedł,
otulił mnie jak płaszcz
żałobny, ciemny...
I szeptał do mego ucha
słowa ironią przybrane
że już mnie nie opuści,
na zawsze ze mną zostanie.

Przyszedł i usiadł koło mnie
zupełnie nieproszony
Chcę, żeby sobie poszedł
ale on uparcie siedzi obok mojego łóżka
nie chce odejść...
Patrzę na niego smutnymi oczami
i szepczę - dlaczego znów przy mnie jesteś?
Odpowiada, że się do mnie przywiązał
Ale ja Cię nie chce idź, zniknij - mówię
i staram się go odepchnąć, ale nie wychodzi
złapał mnie mocno za nogi jak małe dziecko matkę
i nie zamierza puścić...
Na nic moje prośby i starania
Przychodzi do mnie zbyt często
Przychodzi choć go nie proszę
Przychodzi i zadręcza
Jest przy mnie jak wierny przyjaciel
Nie chce cię tutaj - krzyczę
a on nadal gapi się na mnie swoimi tak strasznie smutnymi ślepiami
I już wiem, że tej nocy nie odejdzie
będzie tak siedział i się przyglądał
nie da mi o sobie zapomnieć
i znów sprawi, ze po moich policzkach popłyną łzy...

Chciałam się modlić byś tu została,
I w strasznych mękach byś nie konała,
Modlitwy nasze zostały wysłuchane,
Choć nie od razu przez nas zrozumiane...

Boże, dziś znów pokornie schylam swoją głowę,
Bo przyszli pod drzwi najgorsi wrogowie
Najsilniejszy przed nimi kolano ugina,
Ich podmuch mocarza łatwo z nóg ścina.

A ja, taka marna istotka tu na ziemi,
Gdy kolejna łza na mym policzku się mieni,
Wspominam jak w szpitalu trzymałam Ją za rękę
Prosząc w myślach byś Boże skrócił Jej udrękę.

Chciałam znów [...]

Paradoks? Szyderczy uśmiech losu,
chciałbym oszczędzić ci tego ciosu,
lecz ponoć mówią - co dasz potem wraca,
ze zdwojoną siłą, ale czy tak aby właśnie?

bo tragikomedia znów chyba powraca,
lekki błysk, ale jakby zaraz trzaśnie,
choć jeszcze mówimy tym samym językiem,
jeszcze budzimy się obok siebie,
lecz chyba tylko nadziei płomykiem
próbuję patrzeć z miłością na ciebie...

jest mi tak dobrze, lecz najgorzej także,
i kocham te chwile, jak ich nie znoszę,
bo tyle pytań co dnia nasuwa się wszakże,
że głowę swą w chmurach gęstych noszę...

bo kiedyś sam kochałem za dwoje,
a teraz gdy patrzę na nas oboje,
czuję, że musisz, powoli rozumiem,
kochać siebie za mnie, bo ja nie umiem
(choć chciałbym)

Poprosiła Go o szczęścia kwiat
Przemierzył wiele krain
Rzec by można, cały świat
Lecz nie było takich roślin

Szczęście dla Niej znaleźć chciał
Wrócił, szczęścia znaleźć nie zdołał
Powiedział, że Kochał i skonał
W smutku pogrążyła się Ona

Morał jest krótki i niektórym znany

Szczęście mamy blisko
Ale i tak tego nie zauważamy

Nie szczęściem, klejnoty i perły
Kwiaty rubinowe ze szklanych gór
Największym skarbem i szczęściem
Jest życie z Kochającym Nas sercem

Spadają liście.
W zaklętych barwach lata.
Na zimę w sam raz.

Pokój
Przeciąg
Choć brak okien
Duszno
I tylu ludzi
Choć pustka
Tylko lustro w kącie
I odbicie
A w nim ja
Choć od dawna
nikt nie zapukał

Wracam, raz, drugi i trzeci,
brakuje tchu, a czas leci,
zbieram słowo do słowa,
bezradnie kiwa głowa,
brak emocji czy weny,
pisać smutno czy peany?

Ani wiersza, ni myśli,
nic się jutro nie przyśni,
ani myśli, ni wiersza,
jak u niemego świerszcza.

Brak miłości, brak żalu,
brak żałoby, brak balu,
brak uczucia, refleksji,
tylko pełno koneksji.

Pasja zabiła chęci,
jak miłostki wrażliwość,
ale dalej się święci,
niepewność lub wątpliwość.

*Z pozdrowieniami dla tych, co mnie jeszcze pamiętają.

Z biegiem czasu życie..
przestaje być proste...
Brak rozmów nie pozwala patrzeć w oczy
widzisz w mych oczach nic,
to tylko maska
i dalej w to gram,
chociaż nie wiem, co mnie czeka.
Nie mów już nic,
podobno moje oczy są puste,
mych uczuć tu nie ma,
Chowam łzy pod kołdrę,
reszta spadła z deszczem....
nie widział ich nikt....

Ból, tak wiele przybiera form,
wbijając się w ciało,
odbiera radość
dając w zamian łzy…

Gdy budzę się, nim otworzę oczy
Czuję jak walka się we mnie toczy.
Czy poddać się, czy nakryć kołdrę na głowę,
Czy powiedzieć życiu, że ja już nie mogę...

Jesteś ze mną zawsze, od samego rana, [...]

Próbowałam...
powiedzieć światu
o mojej samotności.
Szeptałam...
trawom i kwiatu
o bólu mym, aż do kości.

Gorzkimi
łzami podlałam
maciejki łany pachnące.
Ciężkimi [...]

Miłość jest piękna
Boisz się znów pokochać
Paraliż serca