Zeszyt wiersze, magda.m

Umarłam.
Nie było mnie tu.

Zraniona do głębi wszystkiego.
Przekrojona
na pół.

Umarłam śmiercią -niczym innym.
Zmęczeniem może i walką - wciąż o nic.

Umarłam w smutku, bo zrodził mnie smutek.
Umarłam pozbawiona istnienia.

Umarłam tuż obok miejsca,
gdzie tak często dopadał mnie bezsens.

Umarłam i czekam.
Zamknięta
w szaro-szarych obłokach tego snu...

Nie wiń mnie za to ,że nie mam ochoty Cię przytulić ..
Że straciłam blask ,
Że zbledłam,
Że jestem spuchnięta szara .... nijaka

Ja już po prostu nie mam sił ..
Część mnie umarła ..

Nie mam sił na krzyk , nie mam sił na płacz ..
Ja umarłam ..

Przepraszam.

Byłam pewna tego, co czuję
Jednak dzisiaj mam mętlik w głowie

Cisza

Omijasz mnie okrężnym łukiem
I nie spojrzysz na mnie choć na minutę

Rzeczywistość

Teraz muszę sobie odpuścić
Aby uwolnić szczęście,
a smutek, porzucić

Nie mam potrzeby krzyczeć,
Ani mówić o tym co czuję.
Chcę jedynie
wymownie patrzeć Ci w oczy,
żebyś zobaczył jak cierpienie
trawi mnie od środka.
Będę milczeć,
bo nie ma lepszego sposobu
by pokazać jak cicho jest
na pustkowiu mojego martwego serca.

Serce żalem przepełnione,
pisze wiersze smutkiem napełnione.....
Serce szczęściem wypełnione,
"krzyczy" wierszami wypełnionymi kwiatami.....
Serce obojętne, z mrokiem się swata,
nie szuka poklasku, w kącie schowane,
pisze wiersze nie wyjaśnione, dla innych szyfrem wypełnione....
Serce mrokiem otulone, krwią zroszone wiersze drukuje......
jednych tym zadziwia, drugich bulwersuje......
Serce obojętne pisze wiersze "zamknięte".........

Zamknięte w szufladzie, gdzie nikt ich nie znajdzie........

Moją pustą przestrzeń powoli wypełnia samotność
Powinnam już dawno się poddać
Szeleszczące na wietrze liście
Wciąż grają swą smutną melodię
Zatracam się w ciszy
Jestem
Niedostrzeganą przez ziemskie istoty
Wędrującą samotnie ścieżką życia
Chmury płyną po niebie
Razem ze mną
Płaczą deszczem

28.07.2015

Każdego dnia ciągła monotonia.
Codziennie chciałabym to skończyć.
Każdego dnia powolna agonia.
W końcu oni chcą mojej śmierci.
Każdego dnia nowe głosy słyszę.
One chcą bym się zabiła.
Każdego dnia wiem, że ich nie uciszę.
Sama nie chcę, one pomogą.
Każdego dnia wiem, że wystarczy jedno pociągnięcie.
Aby zakończyć cierpienie.
Każdego dnia wiem, że to skończy moje życie ostatecznie.
Chcę tego, pragnę, ale się boję.
Każdego dnia o siebie i o nich się boję.
Nie chcę ich zostawić.
Każdego dnia dwoje się i troję,
Aby nie przegrać.
Aby nie skonać.
Nie chcę ich zostawić
Lub zginąć w ich ramionach.
Dla nich zostanę w czeluściach piekieł
Zwanych życiem.
Dla nich nie przegram, choć w sercu ranę mi otwarto
Bo choć żyć nie chcę to może dla nich warto.

Potokiem myśli spływa gorycz
Wodospadem łez do ust i znika
Szeptem rozbrzmiewa muzyka
Serce wypełnione rozpaczą pęka

Kropelki deszczu nad łąką, lasem
Rozpraszają światło nadziei
Stukają w okno ciszą i milkną
Nic się nie zmienia, tylko czasem

Skalanym spojrzeniem dotykasz
Nieprawdą wypowiedzianych słów
Zamykam oczy i proszę o sen
Cienie przeszłości nie śpią

Nie mówię ustami
Z duszą mą rozmawiaj
Usłyszysz więcej
Chociaż szepczę

Radość z moich oczu czytasz
Jednak dno głębsze
Smutek pod milionami uśmiechów
Maską swoją skrywam

Jestem głucha
Na każdy śmiech
Przybliż swe serce
- usłyszę wszystko

Znowu noc sie zaczęła,
znowu lecą łzy,
tak by cisza nie została przerwana,
jak moja dusza na wpół rozdarta,
tak by nie wiedział nikt.
Znowu noc się zaczęła,
znowu jutro wstanie słońce,
znowu "maska" mi potrzebna,
by iść nie pokazując nic, że ta noc była nie przespana co łzy wylewała,
by nie spostrzegł nikt, że ten człowiek już nie chce żyć.

Pragnę przejść
bosymi stopami
po zamarzniętym
od mrozu lądzie

I zatrzymać bieg
gorących myśli
które topią się
w niejednej łzie

Wole czuć smugi
lodowego wiatru
na twarzy niż tępy
ból z bezsilności...

18.01.2021

Zamknęłam się w sobie
Nie dotrzesz do mnie

Klamki tylko od wewnątrz
Zsynchronizowane w działaniu

Wydech je naciska, wdech unosi
Oddech zbyt krótki, by się prześlizgnąć

Nowa technologia nie działa
Nie szukaj aplikacji