Myślałem wiele razy o tobie,
Jak się myśli o dawnych epokach,
W których słowo nie raniło głosem,
I tylko cienie – bywały złowrogie.

Myśl taka – niewinna ze swej natury,
Coraz pewniej oplatała ciało,
Aż pod powieką z senności bladą,
Dojrzał lęk – niemocą tą otruty.

Jak na statku – pijanym mglistym brzegiem, [...]

Zbuduje most
po raz kolejny
w milczeniu
z nadzieją w oku

stanę na krawędzi
w pyle oczekiwań
wyrzucając strach w przepaść

przyspieszony puls
ożywia martwe źrenice
naznaczając kształt

znajomego Serca ...

30.11.2023
Malusia_035

zapamiętuję codzienność
choć wiem że nie zobaczysz
udaję że jestem

jednym z nich
gdy patrzy na mnie
człowiek bezdomny
obok

otwiera usta zrośnięte
i mówi przepraszam

każde z nas ma swój grób
udaję że nie jestem

przecież jestem
jednym z nich

świat ma puste ręce
z którymi nas zostawia

najgłębszy głos
spał
jak powoli nakręcany zegar

każdy jest innym kolorem
na niespokojnym jeziorze
przyszedłeś do mnie po krwi

jej pulsu w mojej dłoni

Kiedy Cię szukam
znaczy, że tęsknię

ostatni list
rozłożyłem na sercu

nie wiem
co bardziej płonie

Szkla­ny dotyk
nab­rzmiałe miłością serce
bez­kres­ny li­mit łez.

13.09.2013

jestem jak pielgrzym
od wschodu do zachodu
snuję długie sekundy
z Tobą, bez Ciebie i w Tobie
i wierzę w jasne dni
jak Słońce...

i w Twój szept wierzę

i kiedy zmierzysz świat
i wrócisz

klęknę pod krzyżem
podniosę nasze serca
zanim w bieli skrzydeł
spłoną

inspiracja, komentarz do wiersza
" pod nim Bóg zostawił klucz"

Nagłe tchnienie wiatru wzruszyło rosę
Niespokojny sen jutrzenki zbudził przedwcześnie
Gładkość stawu zmarszczona niepokojem wysnutym przez powiew
Donośny trzask gałęzi wprawił w ruch pary skrzydeł spoczywających w koronach
Drżą pajęczyny, tańczą łodygi
Łanie wzdrygnęły się w gon,
Dziki klan brodzący beztrosko zbiegł gwałtownie
Ustały odgłosy sowich pohukiwań
Ktoś tu jest
Nie w porę, nieproszony
Czemuż tu stąpasz zostawiając nienaturalność?
Dlaczego zakłócasz podyktowany prawami natury spokój?
Piękno splamione chciwością
Skalane ludzkim dotykiem
Istnieją zawzięci, walczący o naturalność.
Nieliczni, choć każdy powinien znać poczucie obowiązku i jego znaczenie.
Czuć go i dopełniać.
Może właśnie w gałęzi, którą oszczędzisz
Uwije gniazdo rodzina szczęśliwa

Kiedy jutro dzwoni do drzwi
zapomnij o wczoraj

otwórz sercem
ukryte w szepcie

kocham

Kolorem łagodności
Rysowałam moje serce
Które bije wciąż dla Ciebie
Przeszywająca tęsknota
Dokucza coraz bardziej
Wyciska łzy
I krzyk
Że nie tak powinno być
Wyjechałam choc inaczej chciałam
Otul znów mnie w swych ramionach
Chce czuć tętno
Oddech
Życie
Złączone wszystko w całość
Jak idealne dwa elementy jednej calości
Chwyć mnie za dłoń i nie pozwól się poddać

Zimny, jesienny deszcz
Wiatr wieje smutno
Płaczą liście

Przyniosłam kilka kasztanów
Na szczęście, spytało
Czy można kogoś pokochać na zapas...
I ogrzać mu ręce, żeby starczyło do wiosny

Jestem Twoją wyspą

dla Ciebie
wyłoniłem się z morza
byś mogła bezpiecznie

rozłożyć na mnie
promienie

.......
3.10. 23

choć tu stoję
usycham samotnie
rozkwitam dyskretnie w oknach
po drugiej stronie

kalendarzy zakotwiczonych
głęboko w śladach czasu
przez drzewa skute lodem

kiedy ciężko wzdychasz
biorę kolorowy oddech
na ostatniej stronie

pniowi jest ciężko
podążać za gałęziami
czas

nadal nie chce być tylko sekundą
którą jest
przez dziurę w słońcu

obserwujemy lato
zostawione na drodze