księżyc zawstydzony ukrył się za swoją poświatą
niebo błyszczy konstelacjami gwiazd
a w nozdrzach
- słodki aromat czerwcowego jaśminu

pachniesz świeżą trawą i mokrą ziemią
najpiękniejsza melodia świata
- twój oddech

opuszki palców na skórze
drżącej od rosy i chłodnego wiatru
kręta ścieżka westchnień

wskazujesz mi rozkosz

Mokre od łez słowa
przypnij klamerką czułości
na nici pomiędzy nami

bez obaw
ona wszystko wytrzyma

przecież to miłość

nie na wszystko
miłość jest lekiem
bo jej nie zaznasz
nigdy do końca

łaknie się zawsze
nie mając wszystkiego
niedosyt nie ugasisz
w myśl o tęsknocie

nic nie jest wieczne
choćby się chciało
a na to by się cieszyć
ciągle czasu za mało

wieczorami patrząc sobie w oczy
układamy ciała w modlitwie
napełniasz biodra jak kieliszki winem
dłońmi swymi
zdzierasz kolejne warstwy
trosk
ciskając w kąt jak niepotrzebne
ubranie
płaczemy ze szczęścia
z podniecenia wbijamy w siebie paznokcie przez sen
mruczymy jak koty
z rana popijamy espresso
czytamy w tajmsie że ktoś
się powiesił zatrzymał się komuś świat
kiedy nam znowu pędzi
ciasno splatamy dłonie

"trzymaj się mocno nie możemy się teraz zgubić mała..."

szepczesz

Sylwia Pryga

Nie odwiedzaj mnie na grobie
Wirtualnie
Zamiast
Przyjdź teraz
Kiedy jesteś
Kiedy jestem
Wypij ze mną kawę
Zróbmy byle co
Niech to się stanie
Bez troski o dobre wychowanie
Zostanie to we mnie
Zostanie w tobie
Nie odwiedzaj mnie tylko na grobie

Tak na prawdę nie wiadomo
jaki kot jest  ...
siedzi z miną sfinksa a ty się
domyślaj co on ma w głowie!
Co innego pies!
u niego wszystko jest proste
łapą podane, uśmiechem ogona,
wyrażone okiem, szczekaniem
wyszczekane!
To dlatego jest tyle wierszy
o kotach, bo one takie tajemnicze
i nieodgadnione!
A pies?
najlepszy przyjaciel człowieka
jest taki  oczywisty w swej
oczywistości, że już nic więcej
pisać nie trzeba!

Dziś proszę Cię Panie serdecznie
i czynię to nie tylko od siebie:
- Przytul najmocniej, najczulej do serca
wszystkie Mateńki w niebie.

Zabierz je do niebiańskich ogrodów,
poprowadź jasną, kwiecistą drogą,
niech radują się tam, wśród świętych,
z Mamą nas wszystkich i z Tobą.

Od nas, proszę, przekaż te słowa,
które brzmią od zawsze tak samo,
niech popłyną do każdej z osobna:
- Dziękuję, że jestem! Kocham Cię, Mamo!

Jak zwykle stroisz piórka,
"tak, tak" - twoja mowa,
a później senna jesteś
lub boli cię głowa.

Utknąłem w międzyczasie
płynąc ku Twej duszy
usilnie starając się pojąć, co stworzyłem
ile w Tobie nieszczęścia
z krwi mojej

A może w innego Stwórcę się wdałaś
z mlekiem płynącego
a ja tylko oglądam Cię jak wschód słońca
spiesząc do pracy
[...]

Myślałem
zostawię za sobą świat

ocean pochłonie
mnie bez reszty

tu fale
nie potrafią mówić
rozbijają się tylko o brzeg

w bezdennej ciszy [...]

Dziecięce ofiary patologii,
poza kryterium normalności ...
nieludzcy tata i mama
a przyszłość to czarna plama ...

Miałem sny kiedyś,
z którymi nie śmie się równać
tego świata żadna rzeczywistość
a już na pewno nie moja
i marzyłem o tym by już stamtąd nie wrócić
i nigdy się z nich nie zbudzić
a potem było niekończące się
piekło wśród istot poza kryteriami ludzi ...

Ale jednak się skończyło
i dziś pamiętam tylko, że ono było
a dawna przyszłości czarna plama
to dziś kraina jak ze snu namalowana.

Słowo to magia!  potrafi z siłą
rażenia celnie wystrzelonej kuli
trafiać człowieka w samą jego
duszę !

Może jak narkotyk ból znieczulić
albo przyprawić o cierpienie!
Może cud miłości wywołać, albo
miłość jednym słowem zniweczyć!
Łzy szczęście lub smutku też potrafi
sprawić ...

Słowo to magia! więc lepiej wiedzieć
że nieraz to gra podwójną  kartą...
bywają słodkie i gorzkie pułapki
słownej magii!

Wystarczy lot.
Szybowanie w górę
na skrzydłach orła.
Tam w górze.
Nie zaśniesz w
szponach niesiony.

Tam oddasz moc,
tlenem nasycony.
Wezmę Cię w górę,
wyżej niż myśl.
Tam gdzie mieszka
idea.
Jak czysty błysk.

Nie stracisz nic,
zyskasz siebie.
Jeżeli jeszcze,
tego nie wiesz,,,
to wyostrz szósty
zmysł.

Ulotna chwila,
jedno mignięcie
światła
ściśnięte  czasem
i już...uleciała ulotność
chwila zatrzaśnięta
w obrazie!
czas przez palce
przesypuje piasek
życia ...
minione zdarzenia
jak zjawy w
jego okruszkach ...