We mnie jest tyle luster,
że już nie wiem,
w którym jestem prawdziwa.

A wszystkie toną w oceanie
niespełnionej duszy.

Próbuję utrzymać je na powierzchni,
wyrzucając za burtę ciężary sumienia.

Ale tafle wciąż pękają,
gdy próbuję chodzić po wodzie.

Inspiracja: ~sand ©
Tytuł (parafraza): ~.Raskolnikow ©

Nigdy nie poznam się w całości,
nawet jeśli zdołam
przemierzyć kilometry siebie

zawsze pozostaną wyspy
tak mi dalekie,
że aż obce a wciąż moje.

Szukam spojrzenia z piątej strony świata,
by zrozumieć, że to nie ty,
że pisane nam było
nigdy nie być,
trwać
bez
siebie.
Bez siebie
czasami jest łatwiej,
można uklęknąć na ulicach,
tych wciąż w nas nieprzejezdnych
przez dziury, które przecież można załatać.

Czasami człowiek jest ze szkła,
a inni współczują mu
kruchości.

Mówią...
To zbyt wiele
i patrzą jak pęka.

Kawałki niechcący
trafiają
w źrenice,
kaleczą rękę,
ramię,
nogę,
serce.

Przecinają duszę.
I nigdy już nie wracają
na swoje miejsce.

Niekiedy nawet po nich depczesz,
a później jesteś zdziwiony,
że coś się w tobie zmieniło.

Czekanie to taka mgła
Z której się jasność
Wynurzy
Wiara to tylko ufność
Że słońce
W dni słoty istnieje
Obecność to kropla światła
Odbita w dnia kałuży
A namiętność...
Namiętność to wiatr
Który w nas słońce ugasi
Lub mgłę czekania rozwieje

Przychodzę o świcie
jak fala
która zniknie
nim stopy obmyje
Nie dotknę już brzegu
ustami
do skały twoich ramion
nie dotrę
Lecz nim zniknę
wygładzę kamienie
o które perły
snów naszych rozbijesz
I zamknę w pułapce bursztynu
słowa
które na dnie niepamięci
ukryję
nim żywiczny pocałunek
je dotknie

Poskładałam dokładnie
wszystkie słowa
niech śpią
papierowym snem
na dnie serca

jeszcze zmieści się tam
tęsknoty połowa
i garść popiołu
po słowach rzucanych na wiatr

resztka uczuć
których ukryć się już nie da
za wyznaniami
co nie mieszczą się
w wierszach

Mówisz
za późno na kocham
nie to miejsce
nie ten czas
i ludzie nie tacy

a ja jestem na peronie
z krokusem
zwiastującym wiosnę
i życzliwie się uśmiecham.
[...]

Nie wiem na co czekam.
Pewnie na uśmiech,
co pogna w Twoją stronę
i osiądzie na filiżance,
z której pijesz kawę.

Nie zauważysz go nawet
a on na wskroś Cię przeniknie,
gdy obliżesz spragnione wargi.

Staniesz kiedyś zdumiony
że obce ci
słońca zachody
w miejscu
gdzie fale zmysłów
rozbiły się o skałę kochania
Szukaj moich śladów
wśród spienionej wody
gdy ja będę szukać ciebie
w oceanie trwania

Zobaczysz zarys stóp
na skraju
rozmytych dni
łzami złagodzone
ostre kształty kamienia
a na drugim brzegu
słońce... albo Ty
uśmiechasz się
bo już wiesz
ile trwa
do widzenia...

Patrzymy na siebie
zdumieni
trzepocząc żaglami
duszy
Nie dowierzając fali
ciepła
w drżących dłoniach
Czekamy na wiatr od morza
co ślady łez osuszy
pocałunkami spłukując
z brzegu ust resztki soli
Czy zdążysz mnie jeszcze
objąć
nim noc mi cię każe
opuścić
i serce z wyziębienia
w świtu objęciach skona...?

jutro spadnie deszcz
w kałuży zostawię łzy
lecz dzisiaj
będziemy się bawić

nie będę myślał
jaki był błąd
na to przyjdzie czas
kolejne dni życia

podaj mi rękę
zatańczmy tego walca
dzisiaj
bo jutra naszego nie ma

popatrz
miliony gwiazd na niebie
pogodna noc
jutro spadnie deszcz

popatrz na klepsydrę swych dni
za ziarnkiem piasku kolejny leci
każda minuta, godzina, dzień
niepostrzeżenie w rok się obraca
tych parę chwil nam dane tutaj być
a my wciąż czekamy
by żyć
a gdy ostatnie ziarnko spadnie
słońce dalej będzie lśnić

zbieram z ziemi strzępki snów
na zgliszczach duszy
poskładam z nich wspomnień parę
by ugasić ból rozstania
albo lepiej spalę w piecu codzienności
by nie mówiły
że świat się mienił kolorami

ziarenka piasku w kieszeni
okruchy radości
wschodów słońca za falami
gdy budził się dzień na cichej plaży

maleńka muszelka
twój uśmiech
na pożółkłym zdjęciu sprzed lat
i miłość która wciąż w mym sercu trwa