nie wypuszczaj mnie z rąk - jeszcze czekamy na słowa
jeszcze gwiazdy
nie uchyliły ostatniego rąbka
- tajemnicy

twój obraz - niezmiennie
ten sam

- jak pierwszy uśmiech
spojrzenie
i ciepło dłoni
w rozpalonych
słonecznikach

Spieszno mi
by Cię poznać, pokochać
tulić do snu
bo wiem, że nie mam na to
całej wieczności

Zawsze stoję naprzeciw siebie.
W ogrodzie demonów na łańcuchach
Żarliwe szepty szarpią w gniewie,
Gdy serce w rozterce ich nie słucha.

W tej chłodnej szkole nie ma ścian,
Granice krat wytycza horyzont.
Karty podręcznika z otrzymanych ran,
Tuszem dla pióra czerwone wino.

Barwne okładki dawno zerwał wiatr, [...]

Płakałaś przez tekst który dziś napisałem
Nie takie miałem intencje przepraszam nie chciałem
Chciałem tylko przekazać że nie musisz tkwić w tym sama
Połączymy swoje siły żeby skończył się twój dramat
Zacznij działać chce ci pomóc przeszłaś w życiu już tak wiele
W razie czego będę obok jestem twoim przyjacielem
Nigdy nie zdradzę twojego zaufania
Chce Cię tylko zmotywować i popchnąć do działania
Powiedziałaś mi o wszystkim to mi dało do myślenia
Nie zostawię Cię z tym samej aż spełnisz wszystkie marzenia

Zbyt wiele dróg
zawiłych ścieżek
i pustych rąk
zbyt wiele zimnej bliskości
milczenia przy stole
i ucieczek w marzenia
zbyt wiele wszystkiego
co nijakie nieważne
na otwarcie oczu
by ująć ciepło własnego serca.

życie
pasmo górskie
które ociera się o kosmos
również
cios, po którym człowiek leży
i błaga, by nie dostać więcej
także
ziarno, które wyrasta ponad drzewa
i zsyła deszcz na ziemię
też
majątek magnata
schowany dyskretnie w skarbcu
życie
czego chcieć więcej

Otwieram drzwi samodzielności
trudne wybory
i jeszcze trudniejsze
decyzje czekają ukryte
chcą ujrzeć światło za wcześnie

Nie spieszy mi się
ale wiem
że trzeba dorosnąć do wszystkiego...

parę unoszącą się z filiżanki
we włosy zaplątał wiatr

uśmiech zostawił
jesienny kwiat

zamruczał kot

poranki za zasłoną mgieł
snują się leniwie

deszcz wystukuje rytm
dla wirujących liści

kolorowy oddech jesieni
nim zbutwieje świat

Rozpędziłam chmury
teraz same czarne myśli
zderzyły się ze smutkiem
oddzielając słońce od duszy

Umierają we mnie powoli
jeszcze ciepłe kolory świata
karmione zakalcem nadziei
i tym pocałunkiem wiatru na czole...

Umrzeć
łagodnie
jak papieros
spalony nad ranem

Otworzyć
oczy
po tamtej stronie
może będzie łatwiej

Patrzę za okno
Cała gama szarości
Po raz kolejny jesień
Witam ją w codzienności
Ten symbol przemijania
Skłania mnie do myślenia
Bo razem z zimnym deszczem
Ponownie się świat zmienia
Te zmiany to cykl życia
Więc są nieuniknione
Mglista aura powraca
Ja witam ją z pokłonem
Melancholijny nastrój
Już taka kolej rzeczy
Jesień pełna uroku
Nikt temu nie zaprzeczy
Kolory nie istnieją
Cały świat jak negatyw
Książka kubek i kocyk
Tak czuję te klimaty