Poeta gra. Balansuje na krawędzi żyletki.
Pracuje na uczuciach. Rozdrapuje
już dawno zabliźnione rany,
a te świeże posypuje solą.

Poeta nie może być normalnym człowiekiem.
Musi znać paletę uczuć, najstraszniejsze
zakamarki umysłu.
Jak każdy normalny wariat.

Poeta wcale nie musi pachnieć bzem. [...]

jesteś,
masz tylko wrażenie urzeczowienia,
bo przecież wypełniasz byt zrozumieniem siebie,
nie jako rzeczy lecz jako istoty,
jesteś, trwasz, egzystujesz,
przecież nie bywasz tylko poza, w pustce,
masz siebie w całej ciągłości czasu,
który teraz jest w twoim władaniu,
jesteś, bo zostałeś dany w darze,
swojej matce i ojcu swemu..

poszukaj w sobie prawdy
i postaraj się ją zrozumieć
nie siedź samotnie z garścią wierszy
napisanych dla nikogo

szczęście zapuka do Twoich drzwi
tylko naucz się na pamięć…
podszeptów serca, miłości języka
i poznaj ich moc bezwarunkową

zacznij słodzić nowe życie
kubkiem czarnej kawy
słodzonej z cukiernicy rozbitej
wczesnym zaspaniem

i radością wypełnij noce i dnie
najpiękniejszym słowem…
co w sercu rozleje się symfonią

bezwarunkowym…
kocham Cię

dedykowany*

Gdybyś cicho wymówił jedno słowo,
choćby najmniejsze i nazwał je wierszem,
gdybyś chociaż którąś jego połową
spróbował przeciąć między nami powietrze,

cenniejszym byłoby mi niż eposy,
dźwięczniejszym niż najpiękniejsza muzyka,
bliższym niż sonetów ogromne stosy
piętrzące się po nie naszych sufitach...

Gdybyś mógł stworzyć takie słowo... [...]

nie chcę być
tylko chwilą, która cieszy
ukojeniem na jedną noc
ani też twoim grzechem
wciśniętym w ramiona doświadczeń

z moich słów…
- chcę zbudować nasz dom

wypełniony miłością po sufit
gdzie łzy nie zdarzą się nigdy
i będziesz tu wracał zawsze

chcę wierzyć, że jeszcze nie raz
śpiew słowika usłyszę o świcie
szczęśliwa widokiem - na jutro

i zobaczę bruzdy naszych przemijań
wyrzeźbione życiem…

- już wkrótce

tyle zagapionych myśli
plącze się po twojej głowie
dzień po dniu włóczysz się
po zakurzonych ulicach

otulony płaszczem moich słów
i otoczony murem westchnień
czekasz chwili, kiedy powiesz
o wszystkim, co cię zachwyca

gdy będziesz…
- w pobliżu moich ust

a ja… zarumieniona niebem

z urojeń zachłannych
- stworzona
od dawna mieszkam w tobie…

- i czekam na ciebie

na początku wychwytuję siebie zza rzęs
i oddycham tak, jakby uwierało mnie wszystko,
co jeszcze kiedyś miało chęci pozostać w kąciku ust,
który z czułością wykrzywiał się do ciebie,

a potem rozbijam zmartwychwstanie,
by umrzeć

Będę płakać, aż zabraknie łez.
Będę wspominać, aż zabraknie wspomnień.
Będę myśleć, aż zabraknie myśli.
Będę tęsknić, aż zabraknie miłości.
Będę żyć, aż zabraknie sił.

A wtedy Ty znów się pojawisz.
Odbudujesz mój świat,
Tylko po to by potem znów go zrujnować.

a słowo
bólem się stało
i wrosło w codzienności
zamknięte usta palą ogniem
a brak sumienia śpiewa pieśni
o człowieku

dmiesz w żagle myśli
jak nagłe zwątpienie
czarny zapachu smoka
dyszysz skryty wstydem
jesteś
dotykasz życie poprzez uwielbienie
spełniony w niespełnionym natury
zachwycie

co wieczór stawiasz kroki
na pagórkach fali
w diamęcie życia życiem
malujesz ust kontur
cierpienie zjada krótkie przebłyski
z oddali
kwitnie roszony łzami diametralny potwór

sny błądzą po piwnicach
upadłych upiorów
chowasz się jak niemowle pod spódnicą
nocy
dniem nowym wraz z ikarem lecisz w tłum nieznany
raz pełen a raz pusty
życiodajnej mocy.

myślami błądzę
po dramatach ludzkich ścieżek
przy których rosną drzewa
wyrosłe na łzach
tu życie swe zakończył człowiek
a opodal
czerwień po czerni rozmywa wiatr

gdybyś Panie dał mi szansę
bym mógł namalować życie
złotą kreską przyozdobiłbym dni bólu
czarną
namalowałbym ulice
gumką z twej dobroci Panie
wytarłbym do bieli
czerwień z ulic żal ze wspomnień
przecież nie musieli

kap po lustrze mego człowieczeństwa
spływa kropla życia
zaszkliła się kolorami tęczy
twarzą do księżyca
zapłakała chwilą nieuwagi nad losem anioła
i znów jakaś kropla życia o ratunek woła .

Chciał ktoś by rozum i myśl
nie była rutyną.
co czmyknie oknem.
Boją się przeciągów
mordercy, wyrodne matki
płaczki i artyści.

Chciał się ktoś pokłócić
o słodkie ziemskie wybacz.
Dotknąć kobiecych warg
wpaść w cudze ramiona. [...]

deszcz na ścianie zamienia się w twą nagość..
wołasz bym wszedł w te krople tak jak ty...
omotał się nimi.. zapomniał...
wołasz bym wszedł..
chodź....bo skończy się ulewa..
chodź....bo wyschnie ściana..

Nie proszę Cię o nic
Lecz proszę o wszystko;
Bez względu na czas
Lecz zgodnie z jego biegiem;
Pomimo ran
Lecz idąc z bliznami;
Z sercem na dłoni
Zawsze w Twoją stronę;

sekundy
minuty
życia ułamki

oddech płytki
serca uderzenie

wiesz ?

czyjeś życie upłynęło

płaczesz ?

śmiej się
póki twoje
nie zgasło niebo ...