Zeszyt wiersze, Werbena4

Z ogromnym hukiem padam na ziemię,
ledwie oddychając,
wstaję z wielkim trudem,
lecz próbuję brnąć do przodu.

Na mych ustach pieśń,
a w refrenie jej :
''Nigdy dla nikogo być ciężarem''.

Pragnę walczyć o siebie,
innych sobą wciąż nie martwić,
sama walczyć i wygrywać
z przeciwnościami losu.

Dla Ciebie nieznany człowieku,
jest to zbyt egoistyczne
albo zbyt zuchwałe.

W mym pojęciu sobą być,
to ze sobą trwać.
A gdy nawet źle jest,
to pomimo zła WCIĄŻ żyć.

Na nowo ułożyć swoje życie muszę
Inaczej się w nim udusze
Wciąż myślę co robić w swoim życiu mam
Zamiast iść do przodu to się cofam
Może pomożesz mi zrobić krok w przód?
Z Tobą zapomnę co to jest trud
Serce znów woła "to już ostatni raz"
Rozum odpowiada "zobaczymy za jakiś czas"

Dzień, w którym pękło mi serce. Osamotniona na pograniczu własnego życia. Uczucie nie do opisania. Widzisz Osobę, którą kochasz, w czyiś objęciach... To tak jak dostać nożem w plecy. Bez żadnej możliwości zareagowania, by cofnąć czas, pójść zupełnie inną drogą. Drogą odbiegającą od Ciebie. Jesteś jak uzależnienie. A każde uzależnienie nie prowadzi do znakomitego happy endu. Myślałam, że będzie cudownie. Tak właśnie się zapowiadało. Każdego dnia jak wariat, budzę się i czekam na Twój telefon, sms. Każdego dnia zastanawiam się, czy chociaż przez chwilę myślisz o mnie tak, jak ja o Tobie przez cały czas. To chore, nas przecież nie ma... To tylko moje głupie złudzenie. Dopuszczam do siebie myśl, że odejście byłoby najlepszym rozwiązaniem. Wątpliwości... jak to uczynić, by nie zranić innych wokół... by po prostu zniknąć.

Zawiodłam się
Obsypana cukrem
Wylizana
do ostatniego
poczucia słodkiej rozkoszy
Zgorzkniałam
Rozżalałam
Zapłakałam

Teraz
w swej nagości
bez posypki
czekam
Może ktoś
w goryczy mej
odnajdzie
słodyczy nadzieję