Czasami do
siebie wracam

po cichu
na palcach
by nikt mnie nie usłyszał

gubię rytm
plączę kroki
niezdarnie mi to wychodzi

czuję się nieswojo
niby jestem a
nadal znikam

nie mówię nic
uwielbiam gdy sama
ciśniesz mi się
na usta

Zaiskrzyło
pod stopami słońce
zaskrzypiało
gdy stawiłam pierwszy krok
zapachniało
cynamonem na ust końce
i poczułam jodłę która kończy rok

a czasami gdy siadam naprzeciw nicości
multum słów cisnących się na usta
sprawia
że przygryzam wargę
na kuszącą myśl o przekroczeniu granicy szaleństwa

Tu gdzie utknęłam,
Przy porannym zapachu kawy,
Każdego dnia, zastanawiam się.
Dokąd odszedłeś?
Czy gdybym zapytała,
moje niebo wciąż miałoby kolor
Twoich oczu?

Na fotografiach odległe wspomnienia
sprawiają, że przemijam.
Ten dom słyszał nasz śmiech,
słyszał płacz.
Czy gdybym zaryzykowała,
te dwa słowa nadal należałyby do mnie?

Obiecywałam wieczność, lecz czas nigdy nie był moją własnością.
Próbuję nie pamiętać,
Ciebie i mnie,
Rozpadających się
Czy gdybym poprosiła,
wybaczyłbyś mi?

I jeśli mój gniew zmusił mnie do odejścia, a wstyd nie opuści moich zmęczonych oczu, czegokolwiek nie zrobię, moje serce już zawsze pozostanie złamane

Kochany świecie,
Kto otrze moje łzy?
Jeśli nie potrafię być lepsza,
Jeśli nie potrafię być prawdziwsza,
Moje samotne noce,
obawiam się, że nie odejdą.

Obietnice nie zmienią już nic,
I przysięgam, to takie zabawne,
Jesli porzucę to czym jestem,
postanowię zostawić siebie,
Kochany świecie, czy sprawisz,
że ból zniknie?

Pokochałeś mnie zbyt samolubną,
Gdybym mogła zamknąć Cię w dłoniach,
może wtedy strach zniknąłby z
moich oczu?
Czy to kłamstwo byłoby wystarczające?
Czy wtedy kochany świecie oszczędziłbyś mnie?

Kochany chłopcze,
Czy to nie świat uczynił Cię samotnym?
Czy nie uczynił Cię zrezygnowanym?
Twoje oczy są zmęczone,
Pozwól więc, że zabiorę to co trudne

Jeżeli pójdziesz ze mną, pokażę Ci jak piękna jest noc,
W płatkach śniegu ukryjemy nasze sekrety,
Mogę sprawić, że uwierzysz.

Dla serca które kochało,
pozwól zimie otulic Cię,
Wśród zamieci,
wszystkie twoje troski znikną.

Tu gdzie słońce nas nie dosięgnie,
Tu gdzie temperatura
jest poniżej zera,
Wyznam Ci nieprzemijającą miłość.

Dla Ciebie zbudzę największą lawinę,
pochłonę to co złe,
Jeśli tylko zechcesz, sprawię,
że smutek odejdzie na zawsze.

Rozpaczy ,,Zostań, zostań''

... Ani nie dosłyszałam
ta mgła przysłoniła prawdę o nas
ch(ciała)m rozkoszy

serc słyszeć bicie jeszcze nieraz
to był niefortunny wieczór
na niebie brakło gwiazd

nie wiem którą aleją [...]

rozwiał wątpliwości
choć snuje się mgłą
w mlecznej bieli
falują płatki róż

tańczą

cała w kwiatach skąpana
ranek zbudził sen
przysłoniłam okna
przedłużyć noc

nie toń

© Krystyna Anna Szklarczyk
nap.15.12.2018r.
.
.
.
foto z sieci Google - forewer.flog.p

Nie poddawaj się na starcie nawet gdy nie widać końca
Pozytywnego myślenia potrzebujesz dziś jak słońca
Dałaś mi trudne zadanie chcesz dobrego
nastawienia
Oczywiście chcę Ci pomóc by na lepsze twój świat zmieniać
Pozbądźmy się negatywów one są jak narkotyki
Zawsze możesz na mnie liczyć pozmieniajmy złe nawyki
Motywujmy się od rana zobaczymy co się stanie
Chcę zobaczyć jak się śmiejesz wiem że to trudne zadanie
Zawsze walcz o swoje szczęście by osiągać swoje cele
Pamiętaj nie jesteś sama są przy tobie przyjaciele

normalny człowiek w nocy śpi
mówi pan psycholog

ale ja nie jestem normalnym człowiekiem
więc pozwalam sobie w nocy
na liczenie gwiazd na niebie
i szukanie pośród nich twojej twarzy
szarej i pochłoniętej codziennymi obowiązkami
bo już nie ma dla nas
beztroskiego czasu
są tylko noce smutne
samotne
i słowa
które godzą w serce jak kolec róży

niby piękne
ale jednak boli

Mój pierwszy spacer z Danką
Oświetlał blask księżyca..
Jak niebiańska caryca,
Królowa śmierci i życia,
Co jest już tylko bajką.

Zaglądałem w Twoje oczy,
Może to były gwiazdy nocy?
- Sam już nie wiem...
Biel śniegu, granat nieba
I Ty, czego więcej trzeba?
Myślami przed siebie biegnę...

Drzewa sztyletowały niebo szpilkami,
Na zimnym śniegu gorąca zieleń.
I czyjś sztylet tkwił pomiędzy nami
Gdy obsypywałem Cię pocałunkami...
Marzenie to uciekło... czy jeleń?

To już jezioro Pali
Serce czyjeś głucho [...]

I znów rozmawiam
z nieprzespaną nocą o twarzach
na których gasną słońca

i żebram o litość Twą Panie
- porzuć Krzyż choć na chwilę
i bądź tu
gdzie szepty tracą głos
a ostatnie spojrzenie szuka Twych rąk

powiedz im Panie, że będziesz
gdy smutkiem stanie się piękno
a nad rzeką jeszcze będzie zielono

za każde Twe słowo zapłacę tysiącem zapomnianych spowiedzi
ale bądź

I chodź, chodź ze mną Panie

w sali numer pięć
w podartych płucach cichnie życie
znów

Jak głodny ptak noszę Cię na ustach
i w sercu Cię noszę

i dziwię się, że taka lekka jesteś
jak okruch chleba

może dlatego
że nigdy Cię nie dotknąłem
poezjo