wiersze

między gałęziami
drżące okno na przyszłość

jak spadający orzech
przypomnieniem
że drzewo nie stoi

zeppelin
między słońcem a księżycem
w błękicie

nie wrócisz

jakby ożyły rzeczy
które nie przestały być martwe

w bieli

obiecywał
że nie opuści aż...
nizał słowa
- krople rosy na nić pajęczyny -
ubierał
w naszyjnik wilgotnych
pocałunków

dziś
przenika chłodem
ust kolejnego poranka
wsiąka
w usychającą z tęsknoty trawę
cisza

Sylwia Pryga

Po brzegi wypełnione
nieba bezkresy,
a ty pod nieboskłonem
mylisz adresy.

Znów do mnie nie trafiłaś,
próżno czekałem.
Niebem się zachwyciłaś,
ja nie umiałem.

Twoje słowa koją
ale to przez ich brak
doznaję tych wszystkich ran

Twoja uwaga
- rozkosz dla duszy
myślałem, że można bez tego żyć

Gdybym mógł poczuć
Twój zapach i myśli
byłbym w raju [...]

tak się bałem że nie zdążę
jakże chudziutka była moja książka niemal niewidoczna
jak ty
niesiona ciemnym listopadem niczym deszczowe święcenie
albo przedwczesne boże narodzenie zbyt skupione by płakać

tak się bałem że nie zdążę zobaczyć
twojej sylwetki przygarbionej na krześle
okularów zsuniętych na czubek nosa
palców które przewracają kartki

tak się bałem że nie zdążę
powiedzieć że tak naprawdę to wszystko
i jeszcze jeden wiersz może dwa
o spotkaniu po latach i rozpaczy o ciepłym uśmiechu

tak się boję że nie zdążę
kiedy zdążyć trzeba po raz kolejny

życie ci przynosić jak latawce
i puszczać nad sercem coraz niżej

Czy to życie
gaśnie tak z wolna
niezauważalnie jak świeca?
czy tylko moje marzenia więdną
i szarzeją

Przecież świecę można zdmuchnąć
nawet samemu, to takie proste
ale kto nie lubi tego śmiesznego ognika...

A może po to żyjemy [...]

Istnieją miejsca bez zapomnienia
Gdy wracasz po żmudnej podróży
Gdy serce było w rozsypce
Zagubił się anioł od duszy

Przychodzisz i siadasz w kąciku
Jak w ciepłym przytulnym zapiecku
I grzejesz zziębnięte dłonie
Budzi się radość jak w dziecku

Rozmyślasz o swojej podróży
Powietrze pachnie rumiankiem
A myśl wędruje w te strony
Gdzie noc wita się z rankiem

Strudzony po takiej wędrówce
Gdzie wytyczone nowe szlaki
Odnajdujesz tamto spojrzenie
choć nie kwitną już tamte maki

I.A.Sz.2020

wiem

bo miałam wtedy w oczach
wszystkie wschody
teraz pozostały mi
zardzewiałe policzki od słońca

na spóźnionych porankach życia
nie dostaje się kawy
i nikt nawet nie pyta

wiem

bo codziennie widzę
jak na moich dłoniach
stygnie miłość

nawet jeśli zdobyłeś tę miłość choć było pod wiatr
znowu mieć dwadzieścia lat i zapomnieć na amen
już nie tęsknić

optymistycznie sięgać wzrokiem w dal
spełniać marzenia
tym jednym dniem zamknąć przeszłość

*
w teraźniejszości odnaleźć się
po prostu z sercem nie spierać [...]

a sierpień
przyturlał się po rżysku złotawo
kołysze do snu łany gdzie czekają
na cierpliwość
dłoni
co miłość rozdzielą o poranku wielką pajdą
ciepłe myśli jak mleko z miodem
lepkie i słodkie

nasz zapach
i te szepty

- więcej -

Sylwia Pryga

Zastygło pióro nad kartką
białą niczym skrzydło anielskie
a myśli takie ulotne
żądne szat cesarza

Carte blanche
Swoboda
Wolność
Piękno
Emocje
A jednak ręka niepewnie
Skreśla tych kilka słów

W duszy wybuchła niepewność
Wstydem przyprawiona
Czyż niczym myśli
Gdy słowem jasnym
ubrać ich nie można?

Tylko to pragnienie
Głód największy
By za zasłoną słów
Odnaleźć to co serce skrywa...

Nasze marzenia
U kresu dnia
Niedotlenione
Niedokarmione
Z półwiarą?
Czy już bez wiary?
Przewątpione*
Zainfekowane
Niemożnością

Resuscytacja?

04.08.2020
*mój neologizm

ponad drogami i łanami zbóż
wyciągam dłoń
łaskoczę wysokie trawy
oddycham szaleństwem kwiatów
wariacjami barw

Pędzę
mijam wiejskie ogrody
zlizuję mleko z ust

I unoszę się
ponad beton miast
szum kroków
cienie uśmiechów

Mknę
przeobrażając się we wszystkie istoty
własnego istnienia
i trwam
w najpiękniejszej formie
siebie

Świetlistym świtaniem
śród śmigłych świerków
średniej śliczności śpiewania śmieszki
świętuję świetność świata
środowym śmiechowierszem

szczebiocze skowronek
szemrze sennie strumyk
siedzę splątana
szczerością sąsiedzkiego spojrzenia
skołatane serce skacze
szarpie struny strach

spokojnie
smakuje szyję
soczystość słodyczy

szeleszcząca sukienka
subtelnie smyra skórę
szczerzę się
słonecznikowo

szczytuję!

Sylwia Pryga