Zeszyt wiersze, Róża_

W żywej mogile smacznie spoczywałem
wtem Ktoś podał mi rękę
powstałem, acz twarzy nie ujrzałem.

Widziałam Cię w wieczornej mgle,
Szedłeś przez pole szukając mnie.
Byłam tak blisko, a nie widziałeś,
Przeszedłeś obok, nic nie powiedziałeś.

Czy zawsze będę tak cię spotykać?
O twą obecność wciąż się potykać?
Już nie chcę tego, co przeminęło,
Lecz serce moje wciąż nie pojęło…

/Joanna/

Gaśnie nasz czas ...
Odchodzimy, wpatrzeni w gasnące
po raz ostatni słońce…
znikający blask wspomnienia,
udając się w krainę wiecznej ciszy i snu.
Zostawiliśmy po sobie mokre od łez ścieżki nasze,
wypędziliśmy ostatnie skrawki żalu,
szukają przylądka ciszy.
Losie nasz !
rojem ciepłych gwiazd otul nas…
usuń z serca kolczasty krzew głodu,
i uwolnij z ciasnego kokonu miłości…
której już nie zatrzymamy żadnym pocałunkiem…
dzisiaj wieczny sen przykryje oczy nasze
ciemnym kocem powiek
a ty ? losie nasz….
imiona nasze wymieszaj z gwiazdami
i krwią ….naszej miłości…
i rzuć w przepaść smutku wiecznego.

W świetle poranka powracam z sennej krainy marzeń
Błądząc w nocnych korytarzach własnych myśli
coraz wolniej oddycham
Myślami dotykam dni, w których
znaleźliśmy w potrzasku jak więźniowie w celi
Milczenie ukłuje jak róża herbaciana a ….
wyobraźnia nasza ukamienowana została naszym istnieniem.
Czuję się jakbym poza czasem trwał
choć dusza natchnieniem napełniona
krzykiem niespodziewanej rozkoszy
ciemnym szeptem wynurzającym się ze strumienia
i tylko się zmaga ze swoim cieniem…. martwym obrazem
szeptem słów niewypowiedzianych..
chłodnym podmuchem spojrzeń……. rozdzielamy się...
Gdzie jesteś ? kiedy Cię nie ma…