nie bój się bólu  w moich oczach
to tylko sen
jak ja
błysk krótki w historii który
zgaśnie zanim go spostrzeżesz
i dźwięk tak cichy
że echo  go nie usłyszy nie powtórzy
i nie wiem jak nie ranić  miłością
ona kłuje  tnie parzy
błyszczy ogniem świętego Elma
spala na popiół robąc miejsce dla ciebie
a ja tak pragnę dłoni twoich ust
szukam cię w każdej chwili
łapczywie wciągając powietrze
którym oddychałaś

wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci

- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą

(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...

i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...

i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu

gdy budzisz moje sny nad ranem...

Świta już
zapach ambrozji wylewa się z powietrza

nagie sny, opowiedz mi
jak kochasz

weź moją dłoń i prowadź
do serca

Jak ćmy
szukamy Miłości
która kiedyś
umarła o świcie

zagubieni w mroku ...

29.06.2022
Malusia_035

kim jest ten człowiek
przecież się widzimy

bawi mnie gdy pędzi
po poręczy czasu i uparcie
nie raczy się zatrzymać

przeczuwa - przejazd minie
bez echa i on
nie odkryje jak mu na imię

kim jest ten człowiek
w lustrze

powiewem wiatru mnie rozpieszczasz
trzepotem skrzydeł motyli

ja przechwytuję twoje drżenie
by je zatrzymać
na chwilę chwili

choć pachniesz tak powabnie
istniejesz
- nie tylko dla mnie

kotarę nieba rozerwała błyskawica
grzmot Peruna przepełnił ciszę
dusznego południa

sączy się we mnie
krew brunatna
jakoby struga
deszczu

na stół opadły codzienności okruchy
jaskółka - zwiastunka burzy
kołuje za oknem

ściągnął mi gardło
niemy krzyk
samotności

lubię
kiedy opuszkiem palca
zostawiasz ślady tam
gdzie jestem

lubię nawet wtedy
kiedy
- nie zdążyłeś

wybiegasz z miejsca
które kiedyś nazywałeś
domem

dałeś z siebie wszystko
znów
natłok myśli
emocjonalna sinusoida

gorsza jest nienawiść
czy gorzej byłoby
już nie czuć
nic

obojętność

spójrz, już świta
a przecież jeszcze wczoraj
kończył się świat

czuję twoje piękno
zmysłami ogarniam
obejmuję rozumem

- a trawa rozkosznie
nieba dotyka

księżyc zawstydzony ukrył się za swoją poświatą
niebo błyszczy konstelacjami gwiazd
a w nozdrzach
- słodki aromat czerwcowego jaśminu

pachniesz świeżą trawą i mokrą ziemią
najpiękniejsza melodia świata
- twój oddech

opuszki palców na skórze
drżącej od rosy i chłodnego wiatru
kręta ścieżka westchnień

wskazujesz mi rozkosz

Wczoraj zrywałam
obłoki
związałam je
srebrną wstążką
i wtykałam do
słoików.
Teraz mam
swoje niebo
na mroźne
wieczory.

na krawędzi pocałunku
w sobie zaszeptani
on i ona - tak podobni

ogniem ciszy rozpaleni

kroplą wody darmo gaszą
płomień - rozżarzonej ramy

...
Wiesz tam jest coś więcej...
słowa zatroskane... myśli oderwane sercem
wśród gwiazd i pejzaży wolnych
pozwól mi iść...
pragnę zostać tam sercem bezwolnym...

wśród nimf i jutrzenek ranka
chciałabym być...
każdą chwilą trwać
szukać nocy
świtu
ranka i poranka...

zanim spłoszysz mnie
i skrzydłami poszybuję dalej lękiem bezszelestnie
zostaw...
jeszcze nie płosz mnie
przecież teraz tylko tu tą chwilą jestem...

moje pióra nasiąknięte pejzaży zmysłowością pięknem...
zostaw je... nie niszcz ich...
przecież [...]

Warto pisać dużo wierszy
By to co przemija trwało
By dobrze się miało
Pocałunek ten pierwszy
Delikatne muśnięcie ust
Aksamit...puch...czekolady smak
Och i ach....można czuć aż tak ?
Może słony karmel w czekoladzie
Poziomkowe wyznanie spłoszony wzrok
Zakłopotanie ależ skąd
Kolejny pierwszy raz [...]