Zeszyt Wiersze, Senqa

mruczą markotne zegarki
naciągając kołdre na twarz
nie szukam kolejnego dnia

a lustro sprawia boleści
milcząc nie daje rad

w zamglonych oczach
popioły tamtych spojrzeń
które rozdmucha wiatr

Mam ślady na sercu
życie nie raz sparzyło
mnie od środka
diabeł wciąż pukał do mych drzwi
szłam tą drogą tam i z powrotem
wracałam po więcej
nie musisz być królem tego świata
dopóki jestem bohaterem twojej książki.

Idź zabierz chłopcze
do domu swoją matkę
bo leży w parku
pijana na ławce

Brudna klatka schodowa
długa lamperia
z przyklejonym cieknącym kranem

Dzieciństwo
cholera jasna
i szarpanie pijanej za ramię
pies u nogi merdał ogonem
i lizał dłonie niezdarne
była zbyt ciężka
żeby ją podnieść
nie mogłem udźwignąć
była jak kamień

Zza rogu spoglądał na mnie Chrystus
ze swoimi problemami

Nie płacz już dzisiaj, bo już nie jesteś sama.
Pukam do twoich drzwi, więc o uśmiech proszę.
Zapalimy świeczkę, posiedzimy do rana.
Słuchając muzyki wzbudzimy w duszach wiosnę…

I jutro też nie płacz, poczuj pogodę ducha
Podam Ci swoją dłoń a na niej serce
Usiądę przy pianinie i zagram Ci mazurka
Czyż do radości potrzeba nam coś więcej?

Nie płacz już nigdy, kłopoty da się rozwikłać
Te małe miną a większe razem rozwiążemy
Najważniejsze w życiu, by przyjaźni nie unikać.
Bo to największa siła na wszystkie problemy.