dotykałem miłość
szeleściła folią

na przekór poezji
zadawałem się ze wszechświatem

samotnością komety
zataczałem koła bezdomnego losu
poraniony krawędziami dusz
nie zwątpiłem w zbawienie
[...]

nie żal słów
powołanych do wiersza
gdy myśli marzną w przestrzeni
snem o nieśmiertelności

ta droga choć z wiatrem
wiedzie pod słońce
z sercem na dłoni
zmęczonych oczu

a jedno westchnienie
nad tysiąc oddechów
nadaje im smak

Chłonę
Przyjmuję te słowa przesiąkam nimi w całości
Jestem Twoim ramieniem
A ono nie ma prawa do chwili słabości

Zanurzam się
W te wody co wiecznie tłamsiły
Chcę przenieść ten ciężar w całości
Pomimo walki ponad swe siły

Nasiąkam
Otwieram rany choć blizny wciąż świeże
Robię to wszystko dla Ciebie
Choć nikt nigdy tego nie dostrzeże

Jestem wciąż tuż obok
Zawsze wybiorę Twoją stronę
Przecież dla Ciebie to wszystko robię
Pomimo że tonę

idziemy sześć stóp w noc
a do herbaty dodajemy słońce
podchodząc do lustra
zamykamy oczy i widzimy piękno

my, co się topimy w łyżce wody
a pływamy w przestworzach

Jak ćmy
szukamy Miłości
która kiedyś
umarła o świcie

zagubieni w mroku ...

29.06.2022
Malusia_035

wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci

- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą

(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...

i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...

i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu

gdy budzisz moje sny nad ranem...

Pokaż mi swoje myśli, żebym mogła
nadać im imię bez skazy.
Pokaż sny, żebym potrafiła się w nich obudzić.

Pozwól zapamiętać tę noc, odartą
ze światła ostatniej ulicznej latarni.
Wiem, pewnego poranka zadedykujesz
mi czas, żebym mogła zapoznać
z Tobą zmysły, spowite w cień świecy.
Otulmy się miękkimi, ciepłymi gwiazdami,
które zaznały dziewiczej pieszczoty,
ukojenia pierwszego letniego wieczoru.

Lecz wiem, powróci taka godzina,
kiedy księżyc przejrzy się
w naszych sumieniach, srebrzystych
jak jego blask. I będziemy tańczyć,
spowici w pajęcze sieci, otoczeni balladą
bez zakończenia.

Jesteśmy skazani na wieczność,
której wkrótce zabraknie, żebyśmy pokryli się
oddechem mgieł o poranku, lekkością
obietnic, wypowiedzianych od niechcenia.

pojawiłeś się w deszczu
milion kropel dudniło
wokoło

a ja
bez parasola - poczułam
dotyk kropli

tylko jednej
jedynej

Kiedy już wszys­tko prze­minie,
i Twoje kroki ucichną ma moim sercu,
a świat przysłoni mgła smutku,
zat­rzy­mam Cię
w os­tatniej krop­li mo­jej krwi.
Żyj we mnie, wiecznie.