Wszytko już było, i jeszcze raz będzie, a my możemy iść na przód lub popełniać te same błędy świadomie lub nie, Kręcić się w kółko i patrząc jak nam lat przybywa. Jak ubywa nam wiary, optymizmu i jędrności skóry. Nagle wszystko to jeden wielki teatr. Dla kogoś, dla rodziny znajomych , bliskich czy nas samych. wszystko to jedna wielka szopka, i szukamy emocji, sensacji i ryzka byle tylko się wybić na chwile , coś poczuć, negatywnego pozytywnego byle prawdziwego...
Tak długo uczyłam się być poza...
tak długo się broniłam byłam "nietykalna"
Jest ciągle tyle rzeczy, tyle zachowań jakich nie jestem w stanie zrozumieć
ale to jak być pod wodą na bezdechu...
powoli zaczynasz się dusić.
NIE jest możliwe życie, takie [...]