Zeszyt W nagłym myśli chaosie, emocjonalnie znużona, w miłostkowo-małostkowym serca bólu...., Karin2225

nie płacz tato

od twoich łez ciężko mi jest
oddychać

świat będzie
jak i był

że kłębek życia maleje
i tobie i mi ?

nie płacz tato

może bezpieczniej jest czasem
pytaniem nie unosić brwi
zamknąć się w klatce
dni szarych

jak ranny zwierz
i milczeć

- choć chce się wyć

Z nieba spływa znużenie
śliną świętego
zasypiającego na huśtawce
sinego nieba przed burzą

Widzisz ten kolorowy parasol
przy saturatorze
jaskrawym jak przemijanie

Wczoraj zmarł człowiek na ławce
mijały go tłumy
a on zasnął
w obrzydliwej brodawce

Darła się wrona

Pod kołami traktora
zginął motocyklista
został po nim przygasający znicz
i w perspektywie ulica

Ludzie mówią
że nie było co zbierać
karetka odjechała pusta
i karawan przyjechał pospiesznie
by robić kapustę

Z motoru nie zostało nic
w wolnej strefie to się stało
mógł jeszcze żyć
a chciał pożegnać
odchodzące lato

(200 km/h na prostej drodze za miastem się to stało)

I szła po krawędzi
A z braku ucieczki
Nie w śmiech
Lecz łzami oblała

Twarz tą
Co uparcie
Uśmiechem szerokim
Kłamliwie każdemu
Błyszczała

Wie już niestety
Kłamstwo ma nogi nie krótkie
Lecz nóż co głęboko
Sięga w głąb duszy

I krzyczy donośnie
Z głosem kuszącym
Przyznaj się
Czerwone masz uszy

Z obrzydzeniem patrzyła
Nie powie nikomu
Jak bardzo
Jak bardzo nie kocha

Lecz łzy ją zdradziły
Te krople przeklęte
Z rozpaczy
Wyzionie dziś ducha

Niech by tylko
Deszcz
Najlepiej rzęsisty
Pokazał swe piękne oblicze

Nie czekała by długo
Wnet by się skryła
Za kotarą
Płacząc obficie

Oni odchodzą. Płaczesz. Może nawet i cierpisz. Potem po prostu się przyzwyczajasz do pustki. Żyjesz, bądź zasadniczo udajesz. Przestajesz myśleć, bynajmniej się starasz. Potem po prostu funkcjonujesz w innym świecie. Nie wspominasz, bo wspomnienia bolą. Nie próbujesz niczego ratować. Wychodzisz z założenia, że już nic od nich nie chcesz, nic chcieć nie możesz. A potem, po tej walce z samym sobą. Oni sobie przypominają. Wymagają wyrozumiałości, zrozumienia. Stawiają pod ścianą. Śmierć Twoja, albo ich.

Myślami tkwisz w przeszłości.
Fizycznie jesteś, psychicznie też..
ale nie tam, gdzie powinieneś.
Tyle rzeczy Cię omija.
Tyle czasu już straciłeś.
Ocknij się, póki nie jest za późno..
Na normalne życie.

ten moment przed snem,
znów ożywają wspomnienia,
wzruszenie,radość,zapomnienie,
powtarzasz sobie pod nosem,
tak nie powinno być,
powieki cię dzielą od marzeń,
kropla po kropli łez ścieka,
codziennie zasypiasz z myślą,
ża już nigdy nie będzie jak dawniej.

Tak wiele dni bez pięknych słów
Bez wiersza kropli, światła krzty
Choć były i dni pełne mów...
A mowach słowo, co brzmi "Ty"

Nie czas już na to, na gdybanie
Co szkodzi nam i szarpie w serca
Nie czas już na to, na kochanie
Zabiła resztki Noc-Morderca

Nie płaczę i płakać nie chcę
A w sercu nie gra żaden żal
Skrada się za nami cień!
Chłonąc mrok zamkowych hal

Gorzki jednak bywa śmiech
Smutne wejrzenie moich ócz
Twardy w lesie stał się mech
Czasem brzydkie piękno zórz!

Zgoiło się wiele smutnych ran
I wiele krwi zakrzepło się
Ognia na krzyk niewiele mam
A ogień ów zachować chcę!

Ma wiedźmo, życzę Ci nadziei
I szczęścia, wielkiej wytrwałości
Wśród życiowej, podłej zawiei
I wśród magicznej unośności

Tak pisać mogę jeszcze długo
O tym, jak szyja Twa upojna
I jej wspomnienia do mnie mruga
A w środku trwa mi dzika wojna

Acz nic już z tego nie napiszę
Jak tęskno mi do Twojej woni
Zostawię nam obojgu ciszę
Może cisza nas obroni?

W jej duszy nie było już nic. Umarła od środka, tracąc wszystko czym dla niej był, wszystko co czyniło ją tą kim była i kim chciała być - przestała walczyć.

Wspomnienie w twych oczach

Stałaś tam i patrzyłaś
Widziałem
Tak widziałem jak to robisz
Usta miałaś w grymasie chęci powiedzenia czegoś
Stałaś jednak
Kieliszek prawie wypadł tobie z dłoni
On był obok
Ty jednak patrzyłaś na mnie
Nie wiem, po co
Dlaczego
Te twoje oczy
Jeszcze …
Prawie zacisnąłem pace
Chciałem podejść
Powiedzieć
Nie wiem, co tak naprawdę
Pewnie dotknąć ramienia
Poszedłem jednak po kanapkę
Aby nią zatkać usta
Napić się wina
Dalej patrzyłaś
Za światem wspomnień
Tak starym jak lato, które zastąpiła jesień

Władysław Andrzej Bobrzycki