Nie chciałam być
ale jestem w Tobie
nawet nie wiem kiedy
stało się we mnie coś

i tyle znaków zapytania
kreśli naszą przyszłość
a może trzeba mi coraz więcej
tej miłości
żeby nikt już przeze mnie nie płakał...
I Ty...

Byłeś pierwszy w moim życiu.
W słowie, w sercu pozostałeś.
Ja kochałam kogoś w ukryciu,
gdy ty mnie kochać zaprzestałeś.

Zmartwienia kołyszą się
na wielkim fotelu
zsuwają się z niego
i lądują w kapciu
jedzą ciężkie powietrze
i wchodzą do jamy ustnej
tam rozpoczynają bal
rozmnażają się
i śpiewają
tak głośno
że człowieka bolą uszy.

Czasem kochamy się
przez słowa
uczynkami wzbogacamy niebo
i wędrujemy po nieznanych lądach
wiarę czerpiemy z kamienia
jego stoicki spokój
karmi nasze oczy
i dzielimy się z innymi
nie tym co nam zbywa
lecz tym co mamy podarowane
czyli życiem
sobą samym

Życie przemija
chwytam się brzytwy
i pogrążam się w mroku
przede mną tunel
długi, jak chiński mur
a nawet dłuższy
nie zwlekam
idę
nicość wita się ze mną
ciemność stoi przy moim boku
słońca już nie ma
został tylko oddech na ścianie
lekko ostry
zataczający koło.

Czasem jest tak przykro
że zamykam serce
by ten żal nie wylał się ze mnie
by się wyciszył i opadł na istnienia krawędzie
by przestał dzwonić słowami jak dzwony coraz głośniej dobitniej natrętnie

czasem pragnę by tak przestał krzyczeć nazbyt przesadnie
uciekam lecz słowa znów powracają
łzy wychodzą na zewnatrz i za bezcen obłudnie uczucia moje innym tak lekko sprzedają

a potem się dziwisz ze nie jestem
ptasim baletem
motyla igraniem
uśmiechem lekkim skowronka
tylko dłoni drżenie z potarganej duszy
i ten płacz co wplata skargę niemą w pejzaż
serca nawet martwe
na popiół łzami z finezją rozkruszy

Anita Steciuk

(....) i znów łopot anielich skrzydeł
przeciął ciężkie od westchnień powietrze
na schodach do gwiazd za dużo piór
by uciec od wieczności
- wyrwać słońce z objęć zimnego piękna

i w kalendarzu miłości zatrzymany czas
dwanaście słów prawdy, dotyk tych samych dni
(...) i pytasz sny
czy moje niebo ma Twoje oczy
z nadzieją co nie zna milczenia
- w nim światy dwa
i drogi dwie niosą jeden krzyż

pod nim Bóg
zostawił klucz