Czasami do
siebie wracam

po cichu
na palcach
by nikt mnie nie usłyszał

gubię rytm
plączę kroki
niezdarnie mi to wychodzi

czuję się nieswojo
niby jestem a
nadal znikam

Kiedy tęsknię
wychodzę Ci naprzeciw

ubrana w jasnoniebieską sukienkę
jeszcze motyle mam we włosach
uśmiechasz się do mnie jak zawsze
układasz z czerwonych maków moje imię

pokazujesz mi świat w kolorach tęczy
składasz mnie w jedną całość
mówiłeś kiedyś ,że zawsze będziesz
kiedy Cię zawołam

Wiatr miał za długie ręce tej jesieni
wyczesał liście drzewom

ptaki umilkły
jakby nie miały się komu spowiadać

I choć wszyscy cierpimy tak samo
są domy, w których nie zapali się światło
miłość przysiądzie na progu
szczuplejsza o przeszłość

I choć jezioro zamarzło
nie ucieszy biel śniegu

bez tych, którzy niepotrzebnie
odeszli

"Czasem to co na pierwszy rzut oka wydaje się nam oczywiste
z dystansu bywa bardziej widoczne"

Jest jedną z tych osobowości
której nie zdołałam rozgryźć
sam siebie nie potrafi określić
a co zrobić z
kimś kto sam siebie nie rozumie?

tak bardzo pragnie kochać
znaleźć dla siebie ciepły kąt
po czym zamyka się
jak żółw w swej skorupie

Tego roku
lato było wyjątkowo upalne

rozchylone płatki róż
usychały z pragnienia
kierowały pąki w stronę źródła

czerwone winogrona lśniły
w sierpniowym słońcu
nabrzmiałe,pękały w dłoniach

dojrzałe kiście puszczały sok
spływały lekkim strumieniem

tylko my niewinni z ust do ust
czerpaliśmy ten słodki smak...

Unika ognia ten, kto raz się sparzył,
ucieka z wody, kto dech gubił
w jej odmętach...

A kogo owionęło tchnienie śmierci
- nie igra z nią, nie szuka jej,
bo ją pamięta...

Zastygł uśmiech na ustach
Zgasło światło w oczach

Tylko wiatr dla otuchy
W piruecie wiruje

Tu puste twarze
Skórą obleczone kości

Tu życie zaczyna się od końca
Od śmierci [...]

Ociekam chłodnem
jak góra lodowa
którą chroni niejedna
gruba warstwa

Od nie pogody
czy ingerencji ludzkiej
tak samo serce
pragnie pozostać

W idealnym stanie
nawet gdy zacznie
topnieć nadzieja
do drugiego człowieka...

28.12.2020

Kiedy ci mnie zabraknie
nie roń łez kochany

a teraz
wypij rankiem ze mną herbatę

śniadanie zrób do łóżka
uśmiechem zacznij dzień
pomyśl jak nam jest błogo
nic nas nie goni,jesteśmy
[...]

Pośród wspomnień, kurzem mijającego czasu okrytych
zmierzamy ku przyszłości przez innych zapomniani,
na krawędziach poranionych uczuć wciąż dryfujemy
wspólną przeszłością niczym pajęczyną na zawsze splątani.

Żyjąc obok siebie, obejmujemy wciąż zimną pustkę ramionami,
boleśnie o wspomnienia swoje wrażliwe serca obijając,
przyciągając siebie stęsknionym wzrokiem niepewnym
pośród łez samotności, nadziei dotykiem szukając.

Nie pozwólmy więcej by ucichła jedyna dla nas nadzieja,
osuszmy rosę rzęs, przecinając ciszę gorącymi oddechami.
Tęczę zapomnianych uczuć malujmy drżącymi wargami,
wplatając jej cudowne barwy, pomiędzy wspólnymi marzeniami.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
13.12.2020

Daj człowiekowi
swoje dłonie
niech ciepło ogrzeje
zmarznięte serce

podaruj swój czas

wpleć we wszystko
najpiękniejszy uśmiech
namaluj kolory tęczy
niech świat nabierze barw [...]

Na którym końcu świata mam cię szukać
Czy dziś, czy jutro
A może wczoraj
Za rok, za tysiąc lat
Może już dawno cię znalazłem
I byliśmy szczęśliwymi dzikusami

Chciałbym teraz, już, zaraz
Ale możesz przyjść nad ranem
Przeczekam tę wieczność
Jakoś

Nie wiem jak z tobą
Ale bez ciebie nie potrafię
Więc wysysam cię z palca
I prawie jest przepięknie

Żebym chociaż lubił zwiedzać
Wolę nocą się błąkać
Pisać wiersze

I czekać.

anioły zwiały, pióra zos­tały
po­zamiata­ne
kiedyś też zwieję, rzucę nadzieję
ra­no nie wstanę

tłuką się lus­tra o moją młodość
zmar­szczkom od­bi­jam
to ta­kie płyt­kie, niczym dno but­li
z win(nie)em prze­mijam

wiel­ka to mądrość nie burzyć ciszy [...]