Zeszyt Wszystkie te szczególne, Nivida928

Jest tylko jedna droga do bycia szczęśliwym. To akceptacja życia takim jakie ono jest. Im mniej od życia oczekujesz tym więcej zyskujesz. Szczęście to obecne, proste chwile, pozbawione patosu.

Doszłam do wniosku, że wszystkie moje problemy, niepokoje związane są z tym, że nieustannie dążę do perfekcji. To mnie powoli zabija, bo cokolwiek zrobię ciągle jest niewystarczająco dobre i za mało idealne. Nie jestem idealna i nigdy nie będę... Im bardziej staram się panować nad życiem i układać, sortować, tym bardziej wszystko się rozwala i ja czuję się jeszcze gorzej.

Pozdrawiam
Uwolniona

Właśnie zrozumiałam jak to działa. Nie powinnam czekać, aż się odezwiesz, nie powinnam się tym zamartwiać, analizować. Po prostu będę żyć swoim życiem, a jeśli się odezwiesz to się odezwiesz i tyle. Ale zastanawianie się nie ma sensu bo nic tu nie zmieni. :)

Najbardziej męczące jest to kiedy chcesz do kogoś napisać, ale boisz się reakcji nie chcesz się narzucać.
Ta pustka, kiedy sobie pomyślisz, że kiedyś pisaliście godzinami, a teraz żadne się nie odezwie, chociaż tak bardzo tego potrzebujesz.

Słowa..Obietnice.. Wszystko okazało się niczym..
Byłam tylko ołówkowym rysunkiem, który wymazałeś..

Uśmiech – migocąca iskierka rozświetlająca Serca; kruszy mury, przełamuje lody. Zbyt często jest jednak tylko zapłatą za okazaną pomoc a nie bezinteresownym „gestem” w stronę Człowieka… Postrzeganego jako część społeczeństwa; rzadko - jedynego w swoim rodzaju Współtowarzysza tej ziemskiej podróży. Każdy zmierza swoją drogą, różniącą się od pozostałych ale cel jest ten sam; to spełnienie samego siebie. I to właśnie uśmiech potrafi pokrzepić naszego Ducha, dodaje sił aby wstać po upadku; iść za ciosem.

Odszedłeś spokojnie w pokoju, zostawiając mnie samą w rozsypce.
Nie wierzę.
Co się rozbiło można skleić, ale
nigdy nie będzie takie same.
Bardzo kruche, bardzo słabe.
Nie możesz cofnąć to co powiedziałeś.
Słyszałam to, przynajmniej kilka razy.
I zrobiłeś to a teraz już nie będziesz umiał tego naprawić.
Dość tego co rozdziera na pół.
"Mam już dość tej samej starej miłości, która łamie mi serce na pół."

Co będzie jutro - Nikt tego nie wie,
W takie rzeczy bawią się prorocy.
Choćbym jak się starał i tak tego nie zmienię,
Nawet tej nadchodzącej ciemnej nocy.
Siedzę na oknie i patrzę w niebo,
W tle gra rockowa muzyka, wciąż myślę.
Nuty cichną, robi się tylko ciemno,
Schodzę w dół na poziomy co raz niższe.
Brakuję Mi Ciebie jak tlenu do życia,
To tylko kwestia czasu kiedy wygasnę.
Może to stanie się jutro, może jeszcze dzisiaj,
Wybije godzina w której na wieki zasnę.
Brak Ciebie na tym cholernym świecie,
Jest jak życie w ciemnej zamkniętej klatce.
Tymczasem rodzi się kolejne smutne dziecię,
Które nie może powiedzieć tego swej matce.
Tracę płomienie nadziei... Iskierki dobrej wiary,
Zaczynam się zamykać i [...]

Folia tuli się do ogrodzenia,
skroplona mgła wisi na drutach
jak łzy. Mijają ich pociągi,
mijają ludzie - odwracają głowy.
Płacz: ściana strachu.
(...)
Mgła bierze ich w ramiona,
zaciera ślady. "Nie ma szczęścia"
skrzypią buty, "Nie ma miłości."
Ptaki kołują, są palcem tego,
który na miłość poluje.
M. Grzebalski

Zawsze lubiła otaczać się kwiatami. Wszędzie stały doniczki wypełnione jakimś zielskiem, które dla mnie było po prostu czymś zielonym, co potrzebowało wody i trochę światła, a dla niej było storczykami, paprociami, fikusami, gruboszami... Jedynie kaktusy byłem w stanie rozróżnić, wykazując się minimalnie mniejszą ignorancją w tym zakresie.
Im dalej było nam do siebie, im większa stawała się przepaść między nami, tym kwiatów przybywało, jakby były owocem naszego milczenia... Jakby [...]

- Możesz mi pomóc?
- Nie – mruknęła zamykając za sobą drzwi.
- Aniela co się stało? Możesz mi chyba poświęcić odrobinę uwagi? – powiedziała wchodząc do pokoju córki.
- Nic nie muszę.
- Od dwóch dni chodzisz jak osa, idą święta i chyba możesz przyłożyć się do roboty. Dużo od ciebie nie wymagam.
- Dużo?! Zawsze wszystko muszę robić sama. Piotrek i Weronika mają luzy… No tak, ale kogo ja niby obchodzę – powiedziała ściszając głos.
- Mnie obchodzisz… Najbardziej na świecie. Co się z tobą dzieje?
- Nic.
- Niuniu jeśli coś cię gryzie…
- Nie jestem Niunią, mam już osiemnaście lat.
- Nie denerwuj się. Co się stało?
- Nic. Co chcesz? – wycedziła cicho.
- Przynieś [...]

Ktoś zapytał się mnie, czy żałuję, że w pewnych momentach w życiu postąpiłam tak, a nie inaczej... Gdybym miała czegokolwiek żałować nie starczyłoby mi już dawno miejsca na rękach, żeby się ciąć i już jakieś trzy razy popełniłabym samobójstwo.
Nie zważać na przeszłość, żyć chwilą, a nie tylko tym co się wydarzy, czy też wydarzyło... To jedyne czym kieruję się w życiu.