Zeszyt Ulubione, Martyna_Jarosz

w przepych blasków ołtarza
szepty modlitw się zdobią
i w ciszę zadumy

płonących świec aureola
wieńcem obleka skronie płaczących
aż się smutek złagodzi

bo nie ugasi się łzami tęczy witraża
który katedrę przystraja
jak komnatę w niebie

i tylko westchnienie nagłego wzruszenia
zawdzięczając miłość
wstępuje w bramę wybaczeń

mniej się czuję samotny
tutaj znajdując
utraconego sobie