Zeszyt ulubione, aluis

Niech nasza droga będzie wspólna. Niech nasza modlitwa będzie pokorna. Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.

Czasem uciekamy od przeszłości. Zostawiamy ją za sobą i gnamy przed siebie jak najszybciej w sportowym wozie. Po kilkuset kilometrach nawet zapominamy. Rozluźniamy się i nawet wystawiamy łokieć przez okno.

Gdy nagle usłyszymy za sobą rumor silników odrzutowca, jak ten spada przed nami i wybucha. Ze zniszczonego wraku, w łachmanach i cała we krwi wynurza się Ona z podłym uśmiechem i kieruje się w naszą stronę.

A w ręku trzymać będzie to, co chcieliśmy zapomnieć.

Nadszedł czas, gdy po długiej niewoli,
wolne już liście, opadając powoli,
resztkami chwil szepcą Memento Mori.

Jestem nikim mając tylko słowa.

Jestem wszystkim, potrafiąc ich używać.

Właściwie, to dobre słowo. Taka przykrywka do wszystkiego, czego nie chcemy powiedzieć. Właściwie dobrze, to znaczy, nie, nie dobrze, ale prawie źle, ale po co ci o tym mówić. Właściwie zdrowa, to znaczy chora, może była chora, może jeszcze nie doszła do siebie, więc właściwie zdrowa, ale nie twoja sprawa. Właściwie myślałam, żeby do ciebie zadzwonić, to znaczy, nie, nie chciałam dzwonić, ale nie wiem, co powiedzieć, więc słowo właściwie i tak da ci do zrozumienia, że nie dzwoń ty również. Właściwie mam czas - i tylko głos się zawiesza na tym słowie właściwie. Jakby to słowo miał swój specjalny akcent, niepolski, lekko przeciągły, śpiewny, następujący po sylabie wła... oddzielony pauzą od reszty.

Właściwie - to znaczy prawie kłamstwo.
Właściwie nic mi nie jest. To znaczy jest mi wszystko.