Niełatwo napisać
przestrzeń między nami
szarpanie gitarowych strun
zawodzenie saksofonu
taneczne wirowanie

iskrę dotyku
i po burzy spokój

radosne niedowierzanie
bolesne drżenie
ciepłą łzę wzruszenia
i gorącą bólu

jak napisać
ukryte znaczenia słów
i czytelną ciszę
dym z papierosa
aromat porannej kawy

przecież proza życia
nie zmieści się
w wierszu

w klatce z moich żeber
siedzi ptak
przeważnie jest bardzo cicho
- kiedy nie powinien
natomiast za każdym razem
kiedy potrzebuję jego lekkości
szybkości zadziorności
wtedy zaczyna dziko trzepotać skrzydłami
- jak wariat-
i opętańczo kwiczy przerażony
i muszę zapytać: [...]

Ubrana w czerń stąpa po ziemi......
Noc - Królowa Ciemności.......
Zimą narzuca oszroniony płaszcz.......
Wolno kroczy, z wieczora w szarość wystrojona.......
Godzina za godziną mija......
Noc zmienia suknię na granatową.......
Mija godzina za godziną......
Tym razem zmienia granat na czerń.......
Ubrana w czerń, piękna i dostojna.........
Czasem blaskiem księżyca oświetlona jak okrągłym neonem.....
Czasem upstrzona gwiazdami, co na czarnej sukni połyskują......
Jakby na bal się szykowała z kochankami.......
Czy może zakłada suknię żałobną, nim wstanie świt.....?
Może tak, może wraz ze śmiercią układ zawarła.....
Ubiera się w czerń, żeby śmierci łatwiej było przyjść.....
Podają wspólnie swoje lodowate dłonie.......
Tym, którzy w cichości czekają na swój koniec......
Noc, czarna noc - Królowa Ciemności.......
W sercach każdego z nas inaczej gości.....
Noc - Królowa Ciemności......

**************
tracę oddech
gdy otacza mnie
Twoja zmysłowa
obecność

24.08.2020r.

ile powinna trwać czysta gra
dziś znów mam pecha
blefuję
pomijając grę spojrzeń
szelest opadającej sukienki
- grawitacja działa nie tylko w dół -
ja oparta o stół
ze zręcznością krupiera
tasuję karty...

pierwsza [...]

Nie ma czego żałować
nie ma czego zabierać
i zazdrościć też nie ma czego
chyba skrzydeł złożonych
nierówno
pogiętych
nie polecą daleko
nie pofruną wysoko
wylądują awaryjnie
na rozstaju dróg
gdzie pod krzyżem małe światełko
by na chwilę rozpalić
tę małą cząstkę
która żarzy się jeszcze

Już nocka zapada
I gwiazdy zapala,
A księżyc – latarnia
Blask wszędzie rozgarnia.

Drzewa cienie kładą
Spowite mgłą czarną.
Wiatr zębami kłapnął,
Liście drzew rozgarnął.

Gałęzie upiorne
Zawyły zadziornie.
Huczy w tej koronie
Piskiem gniazdo wronie.

Smętne jęki starców
Od trawiastych palców,
Jakby z ziemi diabłów
Gnał ktoś siłą czartów.

Wtem cisza nastała,
Z głębi szata biała
W noc się ukazała.
Ach, to błyszczy skała.

Pragnę przejść
bosymi stopami
po zamarzniętym
od mrozu lądzie

I zatrzymać bieg
gorących myśli
które topią się
w niejednej łzie

Wole czuć smugi
lodowego wiatru
na twarzy niż tępy
ból z bezsilności...

18.01.2021

Nareszcie spadł......
Na moim zakątku ziemi.........
długo wyczekiwany.........
ŚNIEG........
Troszkę jeszcze nieśmiały.......
Lekko pokrył uliczki i drzewa.......
Cichutko na trawie przycupnął.........
Wraz z mrozem sobie śpiewa..........
Spadł wczorajszej nocy, kiedy spałam.........
Dziś już zimą świat pachnie..........
Przyszła i do mnie Królowa Zima.......
Perfumami swymi w białym puchu skrytymi........
Mój zakątek wyperfumowała.........
Wciągam w nos, szczypiący zapach zimy........
Uśmiecham się jak dzieciak, który dostał..........
Najcudowniejszy prezent na urodziny........
Tyle czekałam, jak co roku od lat.......
No i w końcu spadł........
Stało się, tak to właśnie dziś.......
Biały śnieg ponownie moje serce skradł..........

PS Kiedy bazgrołki te pisałam śnieg wstydził się, że wpadł......Za to teraz za oknem sypie tak, że aż mi słów brak........HURAAA !!! hahhahahhha

Tu mogła
na chwilę odpocząć

rozkładała białe skrzydła
pod wachlarzem nieba
kiedy wiatr muskał jej twarz
łapała promienie słońca

krople deszczu misternie
odbijały się kolorami tęczy
schodziła wtedy na ziemię
by przekazać ludziom słowo

Obejmij ją kolanami
bliski piersiom ufnością niemowlęcia
ona wybaczy twój głód
ciszą tak miękką
jak pługiem poraniony czarnoziem
Nie rzucaj jej słów na wiatr
zerwany latawiec ucieka nie prowadzi
nicią babiego lata twój sens
przetną ją skrzydła ważki
nawet nie nożyce bólu
swym ostrzem [...]