Zeszyt Ulubione., Dark Turquoise

Ludzie tęsknią za całkowitą odmianą, a jednocześnie pragną, by wszystko pozostało takie jak dawniej.

Spojrzeć w przyszłość, której nie ma,
Spisać z marzeń swych poemat...

Za marzeniem, duszy tchnieniem,
Słów ostatnim Twych westchnieniem,
Uciekamy...

Spojrzeć w przeszłość co minęła,
Umiejętnie zmienić temat...

Od słabości, od przykrości,
Odebranej mi miłości,
Uciekamy...

Teraźniejszość co istnieje,
Ta jedyna z nas się śmieje...

Od wszystkiego co stracone,
Naiwności nieskończonej,
Uciekamy...

Wyraz ich pusty i głębia nieznana
utraciły już dawno moc kochania
jeden wypadek
fałszywe zaufanie
znów boli
miłości to znamię

Suche i przemęczone
bez kropli łzy otulenia
spoglądają czasami na słońce po dniu wytchnienia
noc je spowija i pojedyncze błyski
odbijają się mocno w bezdennej szklance whisky

Nowe znamię jak rozpalonej stali słabość zahartowana
wodzą drapieżnie patrząc na boki
przyciągają spojrzenia i polują wytrwale
ku uciesze płytkości nowo narodzonego ich pana

Kuszą i odpuszczają prowadząc do szaleństwa
uczone przeszłością z ofiary stają się oprawcą
zdobywają i są uwielbiane

czasami tylko jednak zapominają
że bijąc mocnym uczuć chłodem
ich odbicie skrytym serca lodem

forma upadła
forma osiadła
na pufie

forma włączyła
tv

Nie przejmuj się, gdy krytykują cię za inność, bowiem znajdą się też i tacy, którzy obdarzą cię szacunkiem...za to, że masz odwagę być sobą...

Zanim potępisz człowieka za jego inność, zdefiniuj wpierw czym jest normalność i pokaż jak sam zgodnie z nią żyjesz.

Jaka jest cena nieśmiertelności?
Życia wiecznego w sercach gatunku ludzkiego?

Dążymy do doskonałości,
Zapominając o tym co ludzkie.

Współczucie i wiara.
Miłość i nadzieja.
Człowieczeństwo.

I powiadam Ci przyjacielu,
Jeśli o tym zapomnisz choć nieśmiertelny,
Nie będziesz wielki w sercach ludzkich.

Być i istnieć.
Słowa podobne,
a tak różne znaczenie.

Pojedyncza
Smutna
Samotna
Na obcej planecie żyjąca...

Zdradzona
Zostawiona
Pogrążona
W smutnym pragnieniu miłości...

Jak to tak, mój Książę?
Jak to tak?

Jeszcze żywa
Ale usychająca
Jeszcze łaknąca
Ale pozbawiona życiodajnej miłości

Powoli usycha
Powoli znika
Powoli ostatni
Oddech z płatków wydaje...

Jak to tak, Mały Książkę?
Jak to tak?

I gdy ostatnie tchnienie
Z zeschłych płatków uroniła
Wrócił! Podbiegł ratować!
Gdy ratunku już nie wymagała.

Jak to tak, spóźniony Książę?
Czemu odebrać chcesz mi spokój
Przywracając do życia?