Zeszyt Ulubione, wspomnie

Pograniczem dwóch światów idzie życia ścieżka;
Człowiek nieba dziedzicem, choć na ziemi mieszka.

Człowiek umiera podobnie do gasnącej gwiazdy. Zapada się w sobie aż jego wnętrze nie wytrzymuje pod własnym ciężarem. Ciąży coraz bardziej aż w końcu gaśnie na zawsze. Żyje jedynie we wspomnieniach tych, którzy widzieli blask jego dni.

Twoja miłość dodaje mi odwagi, jest jak niebo, w którym rozwijam skrzydła i nie boję się latać.

To jest ten moment, w którym jest ci wszystko jedno.
Patrzysz pustym wzrokiem na świat i wiesz, że mogłabyś bez żalu z niego odejść, zostawiając za sobą jedynie zdziwionych ludzi.
I oby z tego zdziwienia już nigdy nie domknęły im się pyski.

Wysłał wiadomość: "nawet gdy wszystko straci sens Ty będziesz wciąż na końcach mych rzęs...", a jej serce zabiło.

Potem zniknął i wpadła w bezdech...i tak trwa do dzisiaj.

Pojawiają się na naszej drodze tacy ludzie ,dla których jesteśmy gotowi być chwilą w ich życiu, niż wiecznością w życiu kogoś innego.

Wiesz co najbardziej boli???
Gdy idziesz w te same miejsca, ale bez tych samych ludzi;**

Czuję się tak jakby Bóg postawił Cię na mojej drodze i szepnął do mnie : ,,no dawaj, pokaż co potrafisz..."

Człowiek nadaje imiona gwiazdom, spoglądając na nie oczami, w których mieszka nieodwzajemniona miłość...

Boimy się, że ktoś nas zrani. Chcemy bezpieczeństwa. Dlatego sadzimy labirynt i chowamy się w środku tak, żeby nikt nas nie znalazł. Dla pewności stawiamy jeszcze na wejściu potwora, który ma nas bronić. A potem, gdy labirynt rośnie, sami się w nim gubimy.