Zeszyt Ulubione, d0minus

A kiedy przyjdzie Ci „nas” podzielić na dwoje, proszę Cię tylko o jedno - pozwól mi mieć dobre wspomnienia. Nie chcę czuć nienawiści.

To spotkanie niosło ze sobą wiele emocji. Ona zaczęła się przygotowywać na nie kilka dni przed. Szukała odpowiednich słów, zwrotów.. byle tylko nie zranić go nimi za bardzo. On się nie przygotowywał. Żył nadzieją. Wierzył, że to co ona chce mu powiedzieć odmieni jego życie. I w istocie tak było. Kiedy oboje usiedli do stolika w zacisznym kącie restauracji, w powietrzu wyczuć można było napięcie, które leciutko grało pierwsze skrzypce w ich sercach. Ona zamówiła kawę. On herbatę. Kiedy kelnerka zrealizowała zlecenie, przy ich stoliku zapadło milczenie. Pierwszy ruch zrobiła ona. Do ręki wzięła łyżeczkę i wsypała do kawy cukier. Następnie uporczywie i powoli kreśliła koła w filiżance. Była tak pochłonięta tą czynnością, że wydawać by się mogło, iż zapomniała [...]

Patrząc mi głęboko w oczy, milczenie było najpiękniejszą rzeczą jaką mogły wypowiedzieć jej usta.

Zwycięzcy nie Ci co chlubią się osiągniętym sukcesem mając do tego predyspozycje. To ludzie sięgający dna, potrafiący przekształcić brak perspektyw na przyszłość w życiową motywację.

Staram się żyć tak, aby Bóg zapłakał w momencie mojej śmierci, z dumy jak piękne potrafi być jego dzieło.

Kocha ją najmocniej na świecie. Kocha i nie może znaleźć odpowiedzi, dlaczego ona wśród tylu facetów, którzy ją pożądają wybrała właśnie jego...
A ona... Ciągle zastanawia się jak to możliwe, że wśród tylu mężczyzn znalazł się on. Gentleman w każdym calu. Który nie wdarł do jej serca bez pukania tak jak tamci. Tylko zapukał i czekał, aż mu otworzy.

Stał tam od kilkudziesięciu minut, opierając się o parapet. Patrząc pusto w pejzaż, jaki widniał za oknem... Kilkanaście osób przeszło obok niego obojętnie. Tylko ona stała gdzieś z boku. Obserwowała go odkąd tutaj przyszedł. Zastanawiasz się zapewne, dlaczego nie podeszła? Bała się. Ogarnął ją niebywały strach, który paraliżował nie tylko ruchy, ale i głos. Wiedziała, że nie będzie wstanie go pocieszyć. Wy też byście nie potrafili. Oboje znaleźli się w sytuacji, w której trzeba wziąć odpowiedzialność. Nie tylko za czyny, ale i słowa. Nie tylko za siebie, ale i za drugiego człowieka. To jest ta magiczna granica, którą musieli przejść. Nie dlatego, że skończyli 18 lat. Lecz dlatego, że w wypadku samochodowym zginęli ich rodzice. Była nadzieja.. że tata przeżyje. [...]

Widzisz dziewczynkę w różowej sukience z prawej strony? Tak, tę blondynkę. Spędziła długie dnie i noce, czekając na wyniki badań. Dostrzegłeś wzrok tamtej kobiety przy stoliku? Tak, w tej szmaragdowej tunice. Modliła się do Boga, by jej mąż przeżył ciężką operację. Popatrz na tego mężczyznę przy oknie. Przez niekończące się 13 minut, trzymał za rękę swoją żonę, której przedwcześnie odeszły wody. Spostrzegłeś trójkę rodzeństwa, którzy pusto wpatrują się w drzwi? Oni ze strachem oczekiwali na telefon, który powiedziałby im, że ich rodzice zginęli w wypadku autokarowym.
Wiesz co ich wszystkich łączy? Niepewność, która wraz z krwiobiegiem ogarnia całe ciało człowieka. Ten brak wiedzy, brak pewności, że wszystko będzie dobrze...

Podeszła do telefonu i wybrała jego numer. Po trzech sygnałach odebrał. Ona wesołym głosem powiedziała: -cześć Skarbie- poczym zamilkła. Oboje w słuchawce słyszeli swój oddech. Jej był szybszy, jego wolniejszy. Zamknęła oczy. Wyobrażała sobie teraz jak on się uśmiecha. Wiedziała, że siedzi przy biurku, bawiąc się długopisem, którym pewnie jeszcze chwile temu podpisywał jakieś dokumenty. On też o niej myślał. Myślami z nią był cały czas, kiedy nie byli razem.
Myślał o niej:
- rankiem, kiedy wstawał z łóżka, a ona smacznie spała.
-kiedy przygotowywał jej śniadanie, zostawiając na lodówce przypiętą karteczkę z napisem SMACZNEGO KOCHANIE.
-gdy wyjeżdżał samochodem z garażu, kierując się w stronę firmy.
-w czasie lunchu, kiedy nie zawsze mogli się spotkać na mieście.
-w godzinach, kiedy [...]

-Mówiłaś, że nie chcesz mieć faceta. Co z twoimi zasadami? Czyżbyś zaczęła je łamać? - zapytała mnie moja przyjaciółka z głębokim zdziwieniem i zaskoczeniem, kiedy dowiedziała się, że samotność już mi nie doskwiera.
-Nie łamać. Naginać. Czasami warto nagiąć swoje zasady. A nóż to, w co się dotąd głęboko wierzyło, w moim wypadku, jak wiesz była to samotność, okaże się idiotyzmem? Jeśli nagniesz jedną ze swoich zasad, może akurat wykrzywisz ją tak, aby nadać jej kształt zgodny ze swoimi pragnieniami. Może wtedy życie zdobędzie lepszy, niż dotychczas sens. Po prostu czasem trzeba zaryzykować, a nie ciągle uginać się przed tym, co nam przynosi jutro.