Zeszyt ulubione., Adrianna

Może faktycznie mszczą się słabi, ale ona już dłużej wcale nie chciała być silna, za dużo blizn miała do ukrycia. Przyszedł czas na odwet.

Odnoszę czasem wrażenie, że ludzie czują, kiedy coś jest nie tak. Trzymają się od ciebie z daleka. Nie ma nikogo, kto chciałby cię wysłuchać. Jakby ten ktoś bał się, że twoje problemy staną się jego problemami.

- A gdybym powiedziała Ci, że Cię kocham..?
- Uciekłbym gdzieś daleko, na koniec świata...
- Dlaczego ?
- Bo jeżeli naprawdę byś kochała, pojechałabyś za mną..

Jej uśmiech jest zagadką _
wiedzą tylko tyle ,że jest niecodzienny ..
W oczach miała kiedyś niebo ..
straciła je i są teraz szare bez jakiegokolwiek promyka .
... A może i lepiej że je straciła ? ...
Jej marzenia zmieszczą się w pudełku od zapałek ..
Wspomnienia ... tylko tyle jej zostało .
Często w obłokach zastanawia się co ma z sobą zrobić
Tam też pisze własną bajkę , rozdział po rozdziale .
Fotografuje by wyrazić siebie bardziej .
... Zamknięta w szklanej kuli

` za kim najbardziej tęsknisz ..?
~ ... hmm Tęsknie za ludźmi którzy nauczyli mnie żyć .
` jak to nauczyli Żyć ..? przecież każdy to potrafi. ..
~ ja nie potrafiłam . Na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi, którzy pokazali mi jak się śmiać,kochać, jak czuć się szczęśliwą ..
` ..to pewnie nauczyli Cię też i płakać..
~ nie płakać nauczyłam się sama ... wtedy gdy odeszli bez słowa pożegnania ..

myślałeś, że spotkasz naiwną dziewczynę, która wszystko Ci wybaczy???!!!
i wiesz co ci powiem...!!!
...

nie myliłeś się

On patrzy na nią...
Wie że są to ich ostatnie wspólne spędzone dni...
Stara się zapamiętać każdy szczegół, każdy centymetr jej ciała, dotyk jej dłoni, ust...
Sposób w jaki mówi, śmieje się...
Nawet to jakie słodkie robiła miny jak sie złościła...
Wszystko to chciał szczelnie zamknąc w ścianach swej pamięci, by jej obraz zachować uśmiechniętej zawsze szukającej w nim oparcia...
Potrafiła godzinami z nim rozmawiać, uwielbiał te momenty...
Potrafiła także milczeć, wtulona w jego ramiona, w których czuła że nic jej nie grozi...
On jednak myślał że uczucie się wypaliło, przepadło, zgasło i juz nie zapłonie tym żarem...

Jakże nie wiedział jak sie pomylił!!!!

Ona cierpiała, płakała w poduszkę, jej wierną przyjaciółkę...
Tak bardzo chciała go poczuc przy sobie...
Obudzić sie na drugi dzien i udowodnic światu że to tylko zły sen a on nadal należał do niej....
Lecz tak sie nie stało...

Złączeni na wieki ...
Lecz dla siebie nieosiągalni..

Ironia losu???

`.już coraz dłużej cię nie widzialam. Już coraz ciężej przypominam sobie Twój zapach, kolor Twych oczu i smak ust.
I tak jakoś przez to na sercu leży mi nutka żalu a ja codziennie staram się ją odgonić..`

Śpiewaj, jakby nikt nie słuchał,
Tańcz, jakby nikt nie patrzył,
Kochaj, jakby nikt Ciebie nigdy nie zranił,
Żyj, jakby Niebo było na Ziemi.