Zeszyt Ulubione Myśli, impolite

Zamknęłam wszystkie drzwi przed Tobą... zostawiając jedno małe okienko, które wciąż było uchylone...

Nazwałam je Nadzieją...

Ona unikała jego wzroku,bo bała się,
że zobaczy miłość w jej oczach i odejdzie,
a On dlaczego unikał jej wzroku ?

Wróciłeś po pewnym czasie gdy wszystko sobie ułożyłam.Nie wiem na co liczyłeś,
ale zrobiłeś spore zamieszanie w moim
życiu i znów musi minąć dużo czasu by zapomnieć.

Czemu tak ciężko nam zaakceptować,to że ktoś inaczej myśli,że ktoś ma inne zasady,taki już jest i to jest fascynujacę,że jesteśmy wszyscy tak różni.

Powiedziałeś,że kochasz,a potem stwierdziłeś,że sie pomyliłeś z dnia na dzień,a ja byłam gotowa Ci powiedzieć coś wiecej niż Dziękuje.

- Obiecałam sobie, że kiedyś odpokutujesz każdą minutę mojego płaczu, każdą sekundę mojej rozpaczy.Teraz jednak nie mogę nic z siebie wykrztusić. Te wszystkie słowa nie przeszłyby mi przez gardło. Układałam te cholerne monologi godzinami, a teraz nie potrafię sobie nic przypomnieć. Kompletnie nic.

Załamała bezradnie ręce. Zapadła niezręczna cisza, ale ona nie zwróciła na nią uwagi, jej myśli pochłaniało coś innego.

- O czym myślisz?

- Wiesz, mam ochotę pokazać ci zdjęcia z poprzednich wakacji i opowiedzieć, jak wyobrażałam sobie, że chodzimy razem po nadmorskim kurorcie i trzymamy się za ręce, leżymy na piasku nad niebieską laguną i chlapiemy się słoną wodą Morza Czarnego. Wieczorem robimy setki zdjęć i w szale namiętności kochamy się na plaży do rana. Ale tak naprawdę byłam tam sama. Spełniało się moje największe marzenie, a Ciebie tam nie było.

- Nawet nie przypuszczałem, że jeszcze o mnie myślisz.

- To jeszcze nic. Wiesz co było najgorsze? Poranki. Za każdym razem, gdy się budziłam wyobrażałam sobie, że całujesz mnie w kark, a wtedy dreszcze przechodzą moje ciało. Ciebie tam nie było, nie całowałeś mnie, a jednak czułam dreszcze.

Już późno i myślisz, że śpię... Ty też mnie okłamujesz jak wszyscy wcześniej... Tyle we mnie niepewności, robię co mogę by się wybronić, by się znów nie zakochać...
Moje serce szaleje jest już takie słabe, takie bezradne, ale teraz nie będzie mnie długo, jestem przygotowana na to, że jak wrócę to już Cię nie będzie, znikniesz jak tajemnicza wrześniowa mgła, odejdziesz jak ciepła czerwcowa noc, znikniesz jak kropla rosy w lipcowym słońcu, liczę się z tym a jednak całą duszą błagam byś był kiedy wrócę...

Poczekaj na mnie...

Moja miłość do ciebie nie była czymś oczywistym. Kochałam cię powoli, miłością nieśmiałą i bardzo niestabilną. Każde twoje słowo popychało mnie coraz bardziej do ciebie. Aż pojawiła sie przepaść do ktorej wpadłam rozrzucając marzenia.