Kawałek światła wpada przez okno,
W opuszczonym pokoju dostrzegam kurz,
I przez tę chwilę jedną, ulotną,
Byłem żywy jak pył wznoszący się tu,
I chmury przysłoniły blask słońca przez moment,
Nim się spostrzegłem, wszystko zaczęło spadać w dół,
Ktoś po raz kolejny zabierze me serce zranione,
Zmęczony znów ujrzę jak przecina je w pół.

W myślach utworzyć własny świat,
Gdzie kiedyś byliśmy Ty i ja,
Choć dziś już nie ma nas,
A cały świat rozpada się jak domek z kart.

Możesz na mnie liczyć, chociaż wiem,
Obietnice ludzi to tylko zbiór ściem,
Udajesz kogoś, patrzysz mi w oczy,
Kłamiesz, ranisz i mówisz mi „mam dosyć”.

Otrzymałem prezent - nowe blizny w sercu,
W to co dziś wierzę to demony mych lęków,
Uczucia nie znaczą teraz już nic,
Życie to iluzja. Kto pokaże mi drogę dziś?

próba No.1

od dzisiaj wszystko jest nie w kolorze
nawet dłonie nie mają już barwy chleba
o poranku dotknięta smugą światła
nie potrafię otworzyć oczu

a może rozwieram je nazbyt mocno
by cokolwiek zobaczyć

siedzę. w więzieniu bez krat
a ty wciąż
jakby na wyciągnięcie

choć przecież prawdziwie
nigdy nie miałem cię. zbyt wiele

przejaśniało już nocy
na tych poduszkach
z betonu

leżących ze mną na plecach. bo tak
tęskni się bardziej.

od ziemi klęczy mi już życie a ty
zamiast raju otwierasz ból

- aż po kości.

Lubię dotykać Cię
Słowem przelewanym
Niczym miód
Z garnka do garnka
Płynących z mojej ręki
Tej bliżej serca

Milczysz
Kiedy coś w Tobie krzyczy
Krzyczysz
Kiedy milczy Twoje sumienie [...]