Zeszyt ulubione, Grzyb

"Jest moją pierwszą myślą, gdy się budzę i gdy idę spać. Wariuje, jeśli choć raz na dzień z nim nie porozmawiam. Jest dla mnie wsparciem w każdej sytuacji...ale czy to można nazwać miłością?"

Jestem zmęczony. Wiem że to będzie jedna z tych nocy,
gdy przylecą demony, wbiją szpony w serce i patrząc prosto
w oczy wydrą z niego ostatnie resztki złudzeń. Płakać nie będę,
mam już swoje lata i nauczyłem się unikać łez. Smutno mi tylko,
że demony odlecą zostawiając mi akurat to, na czym najmniej mi zależy ........

Chodź, opowiem Ci:
To moja samotność.
Szklana od wody
i wypalona przez sól.
Patrz,
to mój smutek,
moja odmienność.
Słuchaj:
Czuję się czasem nikim.
Jak śmieć.
Słuchaj uważnie.
To moja samotność.
Ona moim przewodnikiem,
który prowadzi donikąd.
Chodź, popatrz.
To moje oczy,
a to moja twarz.
Słuchaj: to moja samotność,
a ja w niej po uszy jak w bagnie.
Opowiem Ci o mnie.
Posłuchasz?

Muminek wyobraził sobie, że jest Buką. Zgięty wpół posuwał się wolno przez stosy martwych liści, a potem stanął, rozpościerając wokoło siebie mgłę. Wreszcie westchnął i spojrzał tęsknie w okno. Czuł się najbardziej samotnym stworzeniem na świecie.

Nigdy nie będziemy mogli z całą pewnością stwierdzić, na ile nasze stosunki z innymi ludźmi są wynikiem naszych uczuć, miłości, nienawiści, dobroci lub złości, a na ile są spowodowane stosunkiem sił pomiędzy nami a nimi.

I trzeba być wielkim przyjacielem i mocnym przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę.

Boże mój zmiłuj się nade mną
czemu stworzyłeś mnie
na niepodobieństwo twardych kamieni

Czemu poszedłeś ode mnie? Czemu milczysz? Aż taki jesteś dumny? A ja nie, ja potrafię żebrać o słowa. O co jeszcze? Słowa są tak ważne. Więc gdzie, czasem trzeba znać adres, a ja właśnie zapomniałam Twój, a może nie wiedziałam nigdy. Tak po prostu, jak butelkę do morza. Dopływa do Ciebie. A teraz ty już mnie więcej nie chcesz. A słowa są takie ważne, tylko słowa...