... w sumie to samo słowo "ateizm" nawet nie sugeruje nieistnienia Boga... to po prostu życie bez potrzeby myślenia o nim, bez potrzeby zwracania się z prośbami... to rodzaj samodzielności w życiu doczesnym... to jak z sąsiadem... czy muszę go od razu zabijać, by żyć bez jego obecności w życiu i myślach?... chyba nie!...
... oprócz tego, że ateista zostaje sam na sam ze swoimi czynami... czy to dobrymi, czy grzesznymi, jest też druga strona tego medalu... cokolwiek robi, to wierzy w słuszność swoich czynów... nie kieruje nim strach przed piekłem, ani pożądanie nagrody w niebie... a przecież strach i pożądanie to raczej niskie pobudki...
... powołanie? - czy Bóg wybiera kogoś na ateistę? - czy ateista może być miły Bogu... hmmm, może tak... jako władcy dworu, kogo byście wybrali?... mistrza kucharskiego, który całymi dniami próbuje Wam "wliźć bez mydła" w pewien otwór, podczas gdy dwór głoduje?... czy raczej niedouczonego kuchcika, który pichci byle co, ale jednak karmi dwór?...

;-)

Hipokryzja.Jak ateista może twierdzić, że jest opozycją dla kogoś, którego według niego nie ma. Przecież w niego nie wierzy. Minus.

Gdy zaistnieje problem i nie odzywa się "moja miłość", muszę przestawić się na tryb oczekiwania. Czy przez ten czas, moja miłość nie jest prawdziwą?
Gdy rozejdę się z "moją miłością" i od razu powiem "to nie byłą prawdziwa miłość" prawdopodobnie nie zadam sobie pytania "co mogłem zrobić lepiej" i nie nauczę się niczego nowego.

"Prawdziwa miłość, nie może być przystawiona do definicji czasu."

no, nieprawda.

Właśnie, w Polsce wielką odwagą jest mówić o zmarłych prawdę zamiast milczeć.

raczej podziw nalezy sie stworcy nie ludziom, ewentualnie juz przodkom i przypadkowi, bo to, ze dobrze wymieszali geny wplynelo na to jacy jesyesmy obecnie i stanowi chocby o naszym intelekcie